27 مانند مستان تلوتلو میخوردندو عقل خود را از دست داده بودند.
28 در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردندو او آنها را از پریشانی نجات داد.
29 توفان را آرام کردو امواج دریا ساکت شد.
30 آنها از آرامی خوشحال شدندو خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.
31 آنها باید خداوند را بهخاطر محبّت پایدارو کارهای فوقالعادهای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.
32 عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنندو او را در حضور رهبران ستایش نمایند.
33 خداوند رودخانهها را به بیابان تبدیل میکندو چشمههای آب را خشک میسازد.