17 خداوندا، از تو تمنّا می‌کنمکه مرا خجل نسازی،بلکه بگذار مردمان شریر، شرمنده و سرافکنده شوندو خاموش به دیار مردگان بروند.
18 خاموش ساز آنانی را که دروغ می‌گویندو از روی تکبّر و حماقتعلیه مردمان نیک حرف می‌زنند.
19 رحمت تو بر ترسندگانت چه نیکوست؛همه می‌دانند که تو چقدر نیکو‌ییو آنهایی را که به تو توکّل می‌کنندحمایت می‌کنی.
20 آنها را زیر سایهٔ رحمت خود از دسیسهو حیلهٔ مردم حفظ می‌کنیو در نزد خود پناه می‌دهی.
21 خداوند را ستایش می‌کنم،زیرا زمانی‌که در محاصرهٔ دشمنان بودم،محبّت سرشار خود را به من نشان داد.
22 من می‌ترسیدم و فکر می‌کردمکه او مرا از نظر انداخته است،امّا وقتی از او کمک خواستم،دعایم را مستجاب کرد.
23 ای مؤمنین او، خداوند را دوست بدارید،زیرا خداوند مؤمنین را حفظ می‌کند،امّا متکبّران را به سزای كارهایشان می‌رساند.