1 Ansin d'fhreagair Zófar ó Namát agus dúirt:
2 Nach bhfuil freagra le tabhairt ar chlabaireacht?An bhfuil caint phras le bheith mar urra ag duine ar an gceart?
3 An ndéanfaidh na briathra a spalpann tú daoine a chur ina dtost?An ndéanfaidh tú fonóid, gan duine do do bhréagnú?
4 Agus an ndéarfaidh tú: “Is íon é mo theagasc,Agus an bhfuilim glan i do radharc?”
5 Uch nach labhródh DiaAgus a bhéal a oscailt chugat,
6 Agus rúin na heagna a nochtadh duit!Is de bharr a chomhairle agus a thuisceana iontaíAtá do choirpeacht á cúiteamh aige leat.
7 An féidir duit teorainn Dé a shroicheadhNó ciumhais an Uilechumhachtaigh a bhaint amach?
8 Is airde é ná na spéartha! - Cad tá ar do chumas?Is doimhne é ná Seól! - Cad tá ar eolas agat?
9 Is faide é a thomhas ná an domhan,Is fairsinge é ná an fharraige.
10 Má ghabhann sé thar bráid, agus braighdeanas a chur i bhfeidhm,Nó cúisiú go poiblí, cé a chuirfidh cosc leis?
11 Is eol dó a pheacúla atá an duine;Tá an urchóid os comhair a shúl, agus tugann sé aird uirthi.
12 Tá an duine baoth ar uireasa tuisceana;Is cuma nó searrach an asail fhiáin an duine ag teacht ar an saol.
13 Má chuireann tú do chroí in ord,Agus do lámha a leathadh chun Dé -
14 Má bhíonn an t‑olc idir lámha agat, cuir i bhfad uait é,Agus ná lonnaíodh an éagóir i do bhoth -
15 Ansin ardóidh tú do cheann agus gan máchail air,Agus beidh tú daingean, gan eagla ort.
16 Déanfaidh tú dearmad de d'ainnise,Gan de chuimhne agat air ach mar an tuile a ghabh thart.
17 Beidh do shaol níos gile na meán lae,Agus déanfar láchan dá dhorchadas.
18 Beidh misneach agat, mar tá dóchas agat;Féachfaidh tú i do thimpeall, agus luífidh tú síos go slán sábháilte.
19 Luífidh tú síos, gan eagla aon duine ort,Ach a lán ar thóir do ghnaoi.
20 Ach féachfaidh lucht an oilc ina dtimpeall le súile marbhánta;Ní bheidh bealach éalaithe fágtha acu,Agus gan de dhóchas acu ach an dé deiridh.