8 Fiú má théann a fhréamha in aois sa talamh,Agus go n‑éagfaidh a stocán sa talamh,
9 Péacfaidh sé le boladh an uisce,Agus eascróidh géaga as dála phlanda nua.
10 Ach téadh an duine in éag, agus fanann ina staic;Imíodh an dé as fear, agus cá bhfuil sé?
11 D'fhéadfadh uiscí na farraige dul ar ceal,An sruthán dul i ndísc agus i dtiormacht,Ach luíodh an duine san uaigh, agus ní éireoidh sé arís.
12 Go dté na spéartha ar ceal ní mhúsclóidh sé,Agus ní eireoidh sé as a chodladh.
13 Uch nach gcuireann tú i bhfolach mé i Seól!Agus mé a cheilt nó go dté d'fhearg thar bráid!Agus téarma cinnte a cheapadh dom, agus cuimhneamh orm!
14 Fiú dá bhfaigheadh duine bás, agus aiséirí arís,D'fhanfainn ar aimsir mo laethanta go léir,Nó go ndéanfaí fóirithint orm.