6 Таму седеа некои од книжниците и си помислија во срцата свои:
7 „Што хули Овој на Бога? Кој може да простува гревови, освен единиот Бог?“
8 Исус, веднаш штом дозна со Својот дух дека тие така мислат во себе, им рече: „Зошто го помислувате тоа во срцата свои?
9 Што е полесно да му кажам на фатениот: ‚ти се простуваат гревовите‘, или да речам: ‚Стани, земи ја постелката своја и оди‘?
10 Но за да знаете дека Синот Човечки има власт на земјата да ги простува гревовите“ – му рече на фатениот –
11 „Тебе ти велам: стани, земи ја постелката своја и оди си дома!“
12 И тој стана веднаш, па, штом ја зеде постелката, излезе пред сите – така што сите се восхитуваа и Го славеа Бога, велејќи: „Никогаш вакво нешто не сме виделе!“