4 зашто многупати беше во окови и во вериги врзан, ама ги кршеше оковите и ги раскинуваше веригите, и никој не можеше да го скроти;
5 и секогаш, ноќе и дење, тој беше во гробовите и по ридиштата, викаше и се удираше со камења.
6 Штом Го виде Исуса оддалеку, притрча и Му се поклони.
7 Па, како извика со силен глас, рече: „Што имаш, Ти, со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!“
8 Зашто му беше рекол: „Духу нечист, излези од човекот!“
9 И го праша: „Како те викаат?“ А тој одговори и рече: „Легија ми е името, зашто сме многу.“
10 И многу Го молеа да не ги брка од тој крај.