3 เช่นเดียวกัน ข้าได้ส่วนแบ่งเป็นเดือนแห่งความอนิจจังและคืนแห่งความทุกข์ถูกจัดสรรแก่ข้า
4 เมื่อข้านอนลง ข้าว่า ‘เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น?’แต่กลางคืนก็ยาวและข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5 เนื้อของข้าห่มด้วยหนอนและฝุ่นหนังของข้าด้านแข็งและปริออก
6 วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอและจบลงอย่างสิ้นหวัง
7 “ขอทรงระลึกว่า ชีวิตข้าพระองค์เป็นเพียงลมหายใจดวงตาข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งดีอีกเลย
8 ดวงตาที่เคยเห็นข้าพระองค์จะไม่เห็นข้าพระองค์อีกต่อไปฝ่ายพระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ก็ไม่อยู่เสียแล้ว
9 เมฆจางและหายไปฉันใดผู้ที่ลงไปยังแดนคนตายก็มิได้ขึ้นมาฉันนั้น