โยบ 39 THSV11

1 “เจ้า​รู้​ไหม​ว่า​เลียง‍ผา​ตก‍ลูก​เมื่อ‍ไร?เจ้า​เคย​เฝ้า‍ดู​กวาง​ตัว‍เมีย​ออก‍ลูก​หรือ?

2 เจ้า​นับ​เดือน​ที่​มัน​ท้อง​ครบ​ได้​หรือ?และ​เจ้า​รู้​เวลา​เมื่อ​มัน​ตก‍ลูก​ไหม?

3 คือ​เมื่อ​มัน​ฟุบ​ลง​ตก‍ลูก​ของ​มันแล้ว​ก็​คลอด​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​ออก​มา

4 พวก​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​แข็ง‍แรง​ขึ้น พวก‍มัน​เติบ‍ใหญ่​ใน​กลาง‍แจ้งพวก‍มัน​ออก​ไป แล้ว​ไม่​กลับ‍มา‍หา​มัน​อีก

5 “ผู้‍ใด​ปล่อย​ให้​ลา‍ป่า​วิ่ง​กระ‌เจิง​ไป?ผู้‍ใด​แก้​เชือก​ที่​ผูก​ลา‍เปลี่ยว

6 ซึ่ง​เรา​ได้​ให้​ถิ่น​แห้ง‍แล้ง​เป็น​บ้าน​ของ​มันและ​ให้​ดิน‍เค็ม​เป็น​ที่​อาศัย​ของ​มัน?

7 มัน​เย้ย​เสียง​อึกทึก​ของ​เมืองมัน​ไม่‍ได้‍ยิน​เสียง​ตะ‌โกน​ของ​ผู้​ขับ‍ขี่

8 มัน​สำรวจ​ภูเขา​อัน​เป็น​ลาน‍หญ้า​ของ​มันและ​แสวง​หา​พืช‍เขียว​ทุก‍อย่าง

9 “วัว‍กระ‌ทิง​ยอม​รับ‍ใช้​เจ้า​หรือ?มัน​จะ​นอน​ค้าง‍คืน​อยู่​ที่​ราง‍หญ้า​ของ​เจ้า​หรือ?

10 เจ้า​เอา​เชือก​ผูก​วัว‍กระ‌ทิง​ให้​ลาก​ไถ​ได้​หรือ?มัน​จะ​ยอม​คราด​ที่‍ลุ่ม​ตาม​เจ้า​ไป​หรือ?

11 เจ้า​จะ​พึ่ง​มัน​เพราะ​แรง​มัน​มาก​ได้​หรือ?เจ้า​จะ​มอบ​งาน​ของ​เจ้า​ไว้​กับ​มัน​หรือ?

12 เจ้า​ไว้​ใจ​ว่า​มัน​จะ​กลับ‍มาและ​นำ​ข้าว‍ของ​เจ้า​มา​ที่​ลาน‍นวด‍ข้าว​หรือ?

13 “ปีก​ของ​นก‍กระ‌จอก‍เทศ​กระ‌พือ​ด้วย​ความ​ภาค‍ภูมิแต่​ปีก​และ​ขน​ของ​มัน​เหมือน​ของ​นก‍กระ‌สา‍ดำ​หรือ?

14 เพราะ​มัน​ละ​ไข่​ของ​มัน​ไว้​กับ​ดินให้​ไข่​อบอุ่น​อยู่​ใน​ดิน

15 ลืม​ไป​ว่า​ตีน​หนึ่ง​อาจ​จะ​เหยียบ​มัน​แหลกและ​สัตว์‍ป่า​แห่ง​ท้อง‍ทุ่ง​จะ​ย่ำ​มัน

16 มัน​รุน‍แรง​ต่อ​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​อย่าง​กับ​ไม่‍ใช่​ลูก​ของ​มันถึง​มัน​จะ​เหนื่อย‍เปล่า มัน​ก็​ไม่​ไย‍ดี

17 เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​ทำ​ให้​มัน​ลืม​ปัญญาและ​มิ‍ได้​ทรง​ให้​มัน​มี​ความ​เข้า‍ใจ

18 เมื่อ​มัน​เร่ง​ตัว​เอง​ให้​หนีมัน​หัว‌เราะ‍เยาะ​ม้า​และ​คน​ขี่

19 “เจ้า​ให้​พลัง​แก่​ม้า​หรือ?เจ้า​เอา​ขน​ห่ม​คอ​ของ​มัน​หรือ?

20 เจ้า​ทำ​ให้​มัน​กระ‌โดด​อย่าง​ตั๊ก‌แตน​หรือ?เสียง​หาย‍ใจ​อัน​ดัง​ของ​มัน​น่า‍สะ‌พรึง‍กลัว

21 มัน​ตะ‌กุย​อย่าง​แรง และ​เต้น‍โลด​ด้วย​กำลังมัน​ออก​ไป​ปะทะ​อาวุธ

22 มัน​หัว‌เราะ‍เยาะ​ความ​กลัว และ​ไม่​ถอย‍หนีมัน​ไม่​หัน‍กลับ​หนี​ดาบ

23 แล่ง‍ธนู​กวัด‍แกว่ง​กระ‌ทบ​มันหอก​ใหญ่​ที่​แวบ‍วาบ​และ​หอก‍ซัด​กระ‌แทก​มัน

24 มัน​โกย​ดิน​ด้วย​ความ​ดุ‍ร้าย​และ​เดือด‍ดาลพอ​ได้‍ยิน​เสียง​เขา‍สัตว์ มัน​ยืน​นิ่ง​อยู่​ต่อ‍ไป​ไม่‍ได้

25 เมื่อ​เป่า​เขา‍สัตว์​ขึ้น มัน​ร้อง ‘ฮีแฮ่’มัน​ได้​กลิ่น​สง‌คราม​แต่​ไกลทั้ง​เสียง​ตะ‌โกน​ของ​ผู้‍บัง‍คับ‍บัญชา​และ​เสียง​โห่‍ร้อง

26 “โดย​สติ​ปัญญา​ของ​เจ้า​หรือ เหยี่ยว‍นก‍เขา​โผ​ไป​มาและ​กาง​ปีก​ของ​มัน​ตรง​ไป​ทาง​ทิศ​ใต้?

27 ตาม​บัญชา​ของ​เจ้า​หรือ นก‍อิน‌ทรี​ทะ‌ยาน​ขึ้นและ​ทำ​รัง​บน​ที่​สูง?

28 มัน​อยู่​ที่​หน้า‍ผา​และ​ทำ​รัง​ของ​มันบน​ชะ‌โงก​ผา​และ​บน​ที่​เข้ม‍แข็ง

29 มัน​ส่าย​หา​เหยื่อ​จาก​ที่‍นั่นตา​ของ​มัน​เห็น​เหยื่อ​ได้​แต่​ไกล

30 ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​กิน​เลือดมี​อะไร​ถูก​ฆ่า​ตาย​ที่‍ไหน มัน​ก็​อยู่​ที่‍นั่น​แหละ”

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42