1 แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2 “ถ้าจะลองพูดกับท่านสักคำ ท่านจะทนไหวหรือ?ถึงกระนั้น ผู้ใดจะอดพูดได้?
3 ดูเถิด ท่านได้สั่งสอนคนจำนวนมากและท่านได้ทำให้มือที่อ่อนแรงมีกำลัง
4 ถ้อยคำของท่านหนุนใจคนที่กำลังสะดุดและท่านได้ทำให้เข่าที่อ่อนล้านั้นมั่นคง
5 แต่บัดนี้ความทุกข์มาถึงท่านแล้ว และท่านก็ทนไม่ไหวมันแตะต้องท่านเข้า และท่านก็หวาดผวา
6 ความยำเกรงพระเจ้าคือความไว้วางใจของท่านมิใช่หรือ?และการดำเนินชีวิตที่ซื่อสัตย์คือความหวังของท่านมิใช่หรือ?
7 “ขอคิดหน่อยซิว่า ผู้ที่ไร้ความผิดเคยพินาศหรือ?หรือคนเที่ยงธรรมถูกทำลายที่ไหน?
8 ตามที่ข้าได้เห็น บรรดาผู้ไถความบาปผิดและผู้หว่านความลำบากก็จะได้เกี่ยวสิ่งนั้น
9 เขาพินาศด้วยลมหายใจของพระเจ้าและเขาต้องสิ้นไปด้วยลมแห่งพระพิโรธของพระองค์
10 แม้สิงห์จะคำราม และราชสีห์จะแผดเสียงแต่ฟันของสิงห์หนุ่มก็หักเสียแล้ว
11 สิงห์แข็งแรงพินาศเพราะขาดเหยื่อและลูกของแม่สิงห์ก็กระจัดกระจายไป
12 “มีคำหนึ่งมาถึงข้าอย่างเงียบๆหูของข้าได้ยินเสียงกระซิบคำนั้น
13 ท่ามกลางความคิดจากนิมิตกลางคืนเมื่อคนหลับสนิท
14 ความกลัวและการตัวสั่นมาเหนือข้าซึ่งทำให้กระดูกทั้งสิ้นของข้าสั่นสะเทือน
15 มีวิญญาณผ่านหน้าข้าไปขนที่เนื้อของข้าลุกชัน
16 สิ่งนั้นนิ่งอยู่แต่ข้าไม่อาจบอกรูปร่างของสิ่งนั้นได้มีสัณฐานอย่างหนึ่งอยู่ต่อตาของข้าแล้วข้าได้ยินเสียงหนึ่งจากความสงัดว่า
17 ‘มนุษย์จะชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้หรือ?คนเราจะบริสุทธิ์ต่อหน้าผู้สร้างเขาได้หรือ?
18 ดูเถิด แม้ผู้รับใช้ของพระองค์ พระองค์ก็ไม่วางพระทัยและแม้ทูตสวรรค์ของพระองค์ พระองค์ก็ทรงกล่าวโทษ
19 ผู้อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดผู้ที่รากฐานของเขาอยู่ในผงคลีดินผู้ถูกขยี้อย่างแมลงเม่า
20 เขาถูกทำลายระหว่างเวลาเช้าและเย็นเขาพินาศไปเป็นนิตย์โดยไม่มีผู้ใดสนใจ
21 เมื่อสายโยงเต็นท์ภายในเขาถูกถอดเสียเขาจะตายด้วยปราศจากปัญญา มิใช่หรือ?’