1 แล้วโยบตอบว่า
2 “จริงทีเดียว ข้าทราบว่าเป็นอย่างนั้นแต่มนุษย์จะชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร?
3 ถ้าคนหนึ่งคนใดปรารถนาจะสู้คดีกับพระองค์ในพันครั้งผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว
4 พระองค์ทรงไว้ซึ่งพระปัญญาและพลานุภาพผู้ใดแข็งข้อต่อพระองค์และชนะได้เล่า?
5 พระองค์ผู้ทรงเคลื่อนภูเขา และมันก็ไม่รู้เมื่อทรงคว่ำมันด้วยพระพิโรธ
6 ผู้ทรงทำให้แผ่นดินไหวจากที่ของมันและเสาของมันก็สั่นสะเทือน
7 ผู้ทรงบัญชาดวงตะวัน และมันก็ไม่ขึ้นผู้ทรงผนึกเก็บดวงดาวทั้งหลายไว้
8 ผู้ทรงกางฟ้าสวรรค์ออกแต่พระองค์เดียวและทรงย่ำคลื่นทะเล
9 ผู้ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถดาวลูกไก่ และหมู่ดาวทิศใต้
10 ผู้ทรงทำการใหญ่เหลือที่จะเข้าใจได้และการอัศจรรย์นับไม่ถ้วน
11 ดูเถิด พระองค์ทรงผ่านข้าไป และข้าหาเห็นพระองค์ไม่พระองค์ทรงเลยไป และข้าหาได้สังเกตไม่
12 ถ้าพระองค์ทรงฉวยไป ผู้ใดจะห้ามพระองค์ได้?ผู้ใดเล่าจะทูลพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงทำอะไร?’
13 “พระเจ้าจะไม่ทรงยับยั้งพระพิโรธเหล่าสมุนของราหับต้องสยบใต้พระองค์
14 แล้วข้าจะตอบพระองค์ได้อย่างไร?จะเลือกถ้อยคำอะไรมาโต้ตอบพระองค์?
15 แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้ข้าจะต้องวิงวอนองค์ตุลาการของข้า
16 ถ้าข้าร้องทูล และพระองค์ทรงตอบข้าข้าก็ไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า
17 เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุและทรงเพิ่มบาดแผลแก่ข้าโดยไม่มีเหตุ
18 พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าได้พักหายใจบ้างแต่ทรงให้ข้าเต็มด้วยความขมขื่น
19 ถ้าเป็นการประลองกำลัง พระองค์ก็แข็งแกร่งถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ผู้ใดจะเรียกพระองค์ขึ้นศาลได้?
20 แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ปากของข้าจะกล่าวโทษข้าแม้ข้าดีพร้อม พระองค์ก็จะทรงพิสูจน์ว่าข้าผิด
21 ข้าดีพร้อม ข้าไม่ไยดีในตัวเองข้าเกลียดชีวิตของข้า
22 เพราะฉะนั้นข้าจึงว่า ก็เหมือนกันหมดพระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนอธรรม
23 เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาฉับพลันพระองค์ทรงเยาะเย้ยความวิบัติของผู้ไร้ผิด
24 พระองค์ทรงมอบแผ่นดินโลกไว้ในมือคนอธรรมพระองค์ทรงปิดตาบรรดาผู้พิพากษาของโลกถ้าไม่ใช่พระองค์ แล้วผู้ใดเล่า?
25 “วันคืนของข้าพระองค์เร็วกว่านักวิ่งมันหนีไป มันไม่เห็นสิ่งดีอะไร
26 มันผ่านไปเร็วอย่างกับเรือที่ทำจากต้นอ้อดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27 ถ้าข้าพระองค์ว่า ‘ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้าข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน’
28 ข้าพระองค์ก็กลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ทรงถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด
29 ข้าพระองค์จะถูกกล่าวโทษแล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนให้เหนื่อยเปล่า ทำไม?
30 ถ้าข้าพระองค์ชำระตัวด้วยสบู่และล้างมือด้วยน้ำด่าง
31 พระองค์ก็จะทรงจุ่มข้าพระองค์ลงในบ่อโสโครกแม้เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็จะรังเกียจข้าพระองค์
32 พระองค์มิใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะตอบพระองค์ที่เราจะมาสู้คดีกัน
33 ไม่มีคนกลางระหว่างเราผู้ซึ่งจะตัดสินให้เราทั้งสองได้
34 ขอพระองค์ทรงนำไม้เรียวไปจากข้าเสียทีและขออย่าให้ความน่าครั่นคร้ามจากพระองค์ทำให้ข้ากลัว
35 แล้วข้าจะพูดโดยไม่กลัวพระองค์เพราะตัวข้าไม่เป็นอย่างนั้น