1 เอลีฮูพูดต่อไปว่า
2 “ท่านคิดว่า นี่ยุติธรรมหรือที่ท่านพูดว่า ‘ข้าชอบธรรมต่อพระเจ้า’?
3 ที่ท่านถามว่า ‘ข้าจะได้ประโยชน์อะไร?ข้าจะได้อะไรจากการไม่ทำบาป?’
4 ข้าพเจ้าจะตอบท่านกับมิตรสหายของท่านด้วย
5 จงมองดูท้องฟ้าเถิดดูเมฆซึ่งอยู่สูงกว่าท่าน
6 ถ้าท่านทำบาป ท่านได้ทำอะไรที่กระทบกระเทือนพระองค์หรือ?ถ้าการละเมิดของท่านทวีขึ้น ท่านได้ทำอะไรพระองค์เล่า?
7 ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม ท่านถวายอะไรแก่พระองค์หรือ?หรือพระองค์ทรงรับอะไรจากมือของท่าน?
8 ความอธรรมของท่านก็เป็นอันตรายแก่คนอย่างท่านและความชอบธรรมของท่านก็เป็นประโยชน์แก่มนุษย์
9 “เหตุด้วยการถูกบีบบังคับเป็นอันมาก เขาได้ร้องทุกข์เขาร้องขอความช่วยเหลือเนื่องด้วยแขนของผู้ทรงอำนาจ
10 แต่ไม่มีสักคนพูดว่า ‘พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้าผู้ประทานบทเพลงในยามค่ำคืน อยู่ที่ไหน
11 ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์ในแผ่นดินโลกและทรงทำให้เรามีปัญญากว่านกบนฟ้า?’
12 เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบเนื่องจากความเย่อหยิ่งของคนชั่ว
13 แน่ละ พระเจ้ามิได้ทรงฟังเสียงลมๆ แล้งๆและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ใส่พระทัยเสียงนั้น
14 จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่
15 บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษและพระองค์มิได้สนพระทัยการละเมิดแม้แต่น้อย
16 เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆ แล้งๆและทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”