1 Jobek erantzun zuen:
2 «Benetan, herriaren ahotsa zaretela uste duzue,eta zuekin amaituko dela jakinduria.
3 Baina neuk ere badut adimena,ez naiz zuek baino gutxiago.Nork ez daki zuek esandako guztia?
4 Zuen, ene lagunon, irrigarri naiz,ni, erantzun eske Jainkoari deika ari natzaion hau.Zintzoa eta zuzena irrigarri!
5 “Zoritxarrekoari mespretxua,estropezu egiten duenari zartadak”,pentsatzen du zoriontsuak.
6 Bakea dago, ordea, bidelapurren bizilekuetan;Jainkoa zirikatzen dutenaketa beren eskura eduki nahi dutenak lasai daude.
7 «Galdetu basapiztiei eta irakatsiko dizute,zeruko hegaztiei eta adieraziko,
8 lurreko narrastiei eta irakatsiko dizute,itsasoko arrainek ere kontatuko;
9 horien guztien artean nork ez dakiJaunaren eskuak egin duela dena,
10 Jaunaren esku dagoela bizidun ororen arnasaeta gizaki bakoitzaren espiritua?
11 Hitzak bereizteko ahalmena du belarriak,jakiak dastatzekoa ahosabaiak;
12 adinekoek izaten dute jakinduria,urtetan aurreratuek zuhurtzia.
13 Bada, Jaunarenak dira jakinduria eta ahalmena,berarenak trebezia eta zuhurtzia.
14 «Jainkoak desegindakoa ezin inork berreraiki,preso hartu duena ezin inork askatu;
15 urei eusten badie, lehortea da;jaregiten badie, mundua suntsitzen duen uholdea.
16 Berak ditu indarra eta arrakasta,berarenak dira engainatua eta engainatzailea.
17 Boterea kentzen die kontseilarieieta burutik nahasten epaileak;
18 agintearen ezaugarriak kentzen erregeeieta loturik eramaten preso;
19 aginpidea kentzen die apaizeieta boterean finko daudenak iraultzen;
20 hizlari trebeak mututu egiten ditueta zaharrei sena kentzen;
21 mespretxua botatzen du handikien gaineraeta ahaltsuak indarge uzten;
22 ilunpeetako sakonena agerrarazten dueta itzalik beltzenak argitara ateratzen;
23 herriak altxarazten ditu, eta gero hondatu;nazioak hedarazi, eta gero desegin;
24 buruzagiei sena kentzen dieeta biderik gabeko eremuetan galbideratzen;
25 iluntasun beltzean dabiltza itsumustuaneta mozkorrak legez zabunkarazten ditu Jainkoak.