1 Jainkoak Noe eta beronen semeak bedeinkatu zituen, esanez: «Sortu umeak, ugaldu eta bete lurra.
2 Zuen beldur-ikara izango dute abereek eta zeruko hegaztiek; lurreko narrastiak eta itsasoko arrainak zuen esku uzten ditut.
3 Bizi eta mugitzen den guztitik jan dezakezue; lehenago landareak bezala, den-dena ematen dizuet.
4 Baina ez duzue haragia odolarekin jango, odolean baitago bizia.
5 Horregatik, zuen odolaren, hau da, zuen biziaren, kontu eskatuko diet abereei, eta bere lagun hurkoaren biziaren kontu gizakiari.
6 «“Giza odola isuriko duenarigiza eskuak isuriko dio berea,Jainkoak bere irudikoegin baitu gizakia.
7 Zuek sortu umeak, ugaldu,zabaldu munduaneta bete ezazue jendez”».
8 Jainkoak Noeri eta beronen semeei esan zien, gainera:
9 «Ituna egiten dut zuekin eta zuen ondorengoekin,
10 baita zuekin dituzuen bizidun guztiekin ere: hegazti, abere eta piztiekin, ontzitik atera diren guztiekin.
11 Hona ematen dizuedan itun-hitza: ez duela uholdeak berriro bizidunik hondatuko, ez dela aurrerantzean mundua suntsituko duen uholderik izango».
12 Hau ere esan zien Jainkoak: «Hau da zuei eta zuen artean bizi diren bizidun guztiei belaunez belaun eta betiko ematen dizuedan itun-hitzaren ezaugarria:
13 neure ostadarra ezartzen dut hodeien artean, eta nire eta munduaren arteko itunaren seinale izango da.
14 «Nik zerua lainotzean, ostadarra azalduko da hodeietan;
15 orduan, zuei eta bizidun guztiei emandako itun-hitz honetaz oroituko naiz: ez direla aurrerantzean urak uholde bihurtuko, bizidun oro suntsitzeko.
16 Ostadarra hodeietan ikustean, bizidun guztiei betiko ematen diedan itun-hitz honetaz oroituko naiz».
17 Jainkoak esan zion Noeri: «Hau da, bada, lurreko bizidun guztiekin egiten dudan itunaren ezaugarria».
18 Noerekin beronen semeok atera ziren ontzitik: Sem, Kam, Kanaanen aita, eta Jafet.
19 Noeren hiru seme hauetatik sorturiko ondorengoak munduan barrena hedatu ziren.
20 Noe nekazaria zen eta mahastia landatu zuen.
21 Ardoa edan zuen batean, mozkortu egin zen eta bere oihal-etxolaren erdian biluzik zegoen etzana.
22 Kanaanen aita Kamek, bere aita biluzik ikusirik, kanpoan ziren beste bi anaiei jakinarazi zien.
23 Sem eta Jafetek, soingaineko bat hartu, sorbaldan bien artean ipini eta, atzeraka joanez, aita biluzia estali egin zuten. Beste aldera begiratzen zutenez, ez zuten aita biluzik ikusi.
24 Ardoaren lozorrotik esnatu zenean, jakin zuen Noek bere seme gazteenak egin ziona.
25 Orduan, esan zuen:«Madarikatua Kanaan: izan bedibere senideen esklaboen esklabo».
26 Esan zuen, gainera:«Bedeinkatua Jauna,Semen Jainkoa!Izan bedi Kanaan Semen esklabo!
27 Jainkoak zabal egin beza Jafet!Bizi bedi Semen oihal-etxoletan!Izan bedi Kanaan Jafeten esklabo!»
28 Uholdearen ondoren, ehun eta berrogeita hamar urtez bizi izan zen Noe.
29 Guztira bederatziehun eta berrogeita hamar urtez bizi ondoren, hil egin zen.