9 Bada, Silon jan eta edan ondoan, Ana jaiqui cen. Eta Heli apheça Jaunaren temploco athean bere alkian jarria çagoelaric,
10 Nola Anac bihotza çaurthua baitzuen, Jaunari othoitz eguin cioen, nigarretan urcen celaric;
11 Eta botu eguin çuen; cielaric: Armadateco Jauna, çure nescatoari beguiratuz, ikusten baduçu ene bihotzmina, orhoitzen baçare nitaz, ez baçaitzu ahanzten çure sehia, eta çure nescatoari seme bat ematen badioçu, hura bere bicitzeco egun gucietaco emanen diot Jaunari, eta biçarnabala ez da haren buru gainean iraganen.
12 Bada, nola othoitz eta othoizca hari baitzen Jaunaren aitzinean, guerthatu cen Heli ohartu cela haren aho higuitzeei;
13 Ecen Ana bihotzez minço cen; haren ezpainac bakarric higuitzen ciren, eta haren ganic hitz bat etzen aditzen. Helic uste içan çuen beraz mozcorra cela,
14 Eta erran cioen: Noiz arteo egonen çare hordi? Utzaçu aphur bat iragaitera ahotic darioçun arno hori.
15 Anac ihardetsi cioen: Ez, jauna; emaztequi guciz dohacabe bat naiz; ez dut arnoric edan, ez-etare mozcor deçaqueten edarietaric batere, bainan ene bihotza ixurcen dut Jaunaren aitzinean.