31 така што мноштвата се восхитуваа како гледаа немите да зборуваат, сакатите здрави, хромите да одат и слепите да гледаат; и Го прославуваа Бога Израелев.
32 А Исус ги повика Своите ученици при Себе, и рече: „Исполнет Сум со сожалување кон мноштвото, зашто веќе три дни останаа со Мене и немаат што да јадат; а не сакам да ги распуштам гладни, за да не премалеат по патот.”
33 И учениците Негови Му рекоа: „Откаде ни во пустината толку леб, за да наситиме толку големо мноштво?”
34 И Исус им рече: „Колку лебови имате?” Тие рекоа: „Седум и неколку рипчиња.”
35 И му заповеда на мноштвото да поседне по земјата;
36 ги зеде седумте лебови и рибите, благодари и ги раскрши; и им даде на учениците, а учениците на мноштвото.
37 И сите јадоа и се наситија; и го дигнаа преостанатото од парчињата, седум кошеви полни.