27 И поттикнат со сожалување, господарот на оној слуга, го пушти, и му го прости долгот.
28 Но штом слугата излезе, и најде еден од своите сослужители, кој му должеше сто денарии, го фати, и го давеше, велејќи: ‘Исплати ми, тоа што ми должиш.’
29 Тогаш падна пред неговите нозе неговиот сослужител и го молеше, велејќи: ‘Имај трпение со мене, и ќе ти исплатам сè.’
30 Но тој не сакаше, туку отиде и го фрли во затвор, додека го исплати долгот.
31 А кога неговите сослужители видоа што се случи, мошне многу се нажалија, и дојдоа и му кажаа на својот господар сè што се случи.
32 Тогаш неговиот господар го повика и му рече: ‘Зол слуго! Ти го простив сиот оној долг, зашто ме молеше.
33 Не требаше ли и ти да му се смилуваш на твојот сослужител, како што и јас ти се смилив тебе?’