13 Mae rhai pobl yn gwrthod y golau;dŷn nhw ddim yn gwybod am ei ffyrddnac yn aros ar ei lwybrau.
14 Mae'r llofrudd yn codi cyn iddi wawrioi ladd y tlawd a'r anghenus;mae e fel y lleidr yn y nos.
15 Mae'r un sy'n godinebu yn disgwyl iddi dywyllu;mae'n gwisgo mwgwd ar ei wyneb,gan feddwl, ‘Fydd neb yn fy nabod i.’
16 Mae lladron yn torri i mewn i dai pobl yn y nos,ond yn cuddio o'r golwg drwy'r dydd –dŷn nhw ddim eisiau gwybod am y golau.
17 Maen nhw i gyd yn gweld y bore fel tywyllwch;dyna pryd mae ofn yn gafael ynddyn nhw.
18 Mae rhywun felly fel ewyn ar wyneb y dŵr.Boed i'w dir e gael ei felltithio;boed i neb alw heibio i'w winllannoedd!
19 Fel sychder a gwres yn gwneud i ddŵr eira ddiflannu,mae'r bedd yn cipio'r rhai sydd wedi pechu.