64 Errebeca ere, Isaac ikustearequin, jautsi cen bere camelutic,
65 Eta erran cioen sehiari: Nor da landa gaindi gure bidera heldu den guiçon hori? Eta ihardetsi cioen: Ene nausia bera da. Errebecac, harturic berehala bere bela, estali çuen bere burua.
66 Sehiac bizquitartean Isaaqui erran ciozcan bere eguincari guciac.
67 Isaaquec sarraraci çuen Errebeca Sara bere amaren olhan, eta emaztetzat hartu çuen: eta hambat maithatu çuen non jabaldu baitzioen bere amaren hilcetic ethorria çuen bihotzmina.