1 Кога еднаш во саботен ден влезе во куќата на некој фарисејски старешина, за да јаде леб, тие Го набљудуваа Него.
2 И ете, пред Него беше еден човек, кој страдаше од водена болест.
3 И Исус проговори и им рече на закониците и фарисеите: „Дозволено ли е да се лекува во сабота или не?”
4 А тие молчеа. И го допре, го излечи и го отпушти.
5 А ним им рече: „Кој од вас, кога ќе му падне синот или волот во кладенец, не ќе го извади веднаш во сабота?”
6 И не можеа ништо да Му одговорат на тоа.
7 А на гостите им кажа парабола, кога забележа како ги избраа првите места и им рече:
8 ”Кога ќе те повика некој на свадба, не седнувај на прво место, за да не повика случајно некој, кој е поугледен од тебе,
9 и за да не ти рече - кога ќе дојде - оној, кој те повикал тебе, и него: ‘Отстапи му го местото на овој!’ И тогаш ќе треба засрамен да го заземеш последното место.
10 Но, кога ќе те повикаат, оди и седни на последното место, за да ти рече - кога ќе дојде - оној, кој те повикал: ‘Пријателе, премести се погоре!’ Тогаш ќе имаш чест пред сите, кои се со тебе покрај трпезата.
11 Зашто, секој кој се возвишува, ќе биде понизен; а кој се понизува, ќе биде возвишен.”
12 Му рече и на оној, кој Го повика: „Кога даваш ручек или вечера, не повикувај ги своите пријатели, ни твоите браќа, ни своите роднини, ниту богатите соседи, за да не те повикаат и тие и да ти биде вратено.
13 Туку кога даваш гозба, повикај ги бедните, сакатите, хромите и слепите!
14 И ќе бидеш блажен, зашто немаат со што да ти вратат! Ќе ти биде вратено при воскресението на праведниците.”
15 Кога го чу тоа еден од гостите, Му рече: „Блажен е оној, кој ќе јаде леб во Божјото Царство!”
16 Тој му рече: „Еден човек приготви голема вечера и повика мнозина.
17 А кога беше време за вечера, го испрати својот слуга да им рече на повиканите: ‘Дојдете, зашто веќе сè е готово!’
18 И сите, како договорени, почнаа да се извинуваат. Првиот рече: ‘Купив нива и треба да отидам да ја видам. Те молам, извини ме!’
19 Другиот му рече: ‘Купив пет двојки волови и одам да ги пробам; те молам, извини ме!’
20 И третиот рече: ‘Се оженив, затоа не можам да дојдам!’
21 И слугата дојде и му го кажа тоа на својот господар. Тогаш домаќинот се разгневи и му рече на својот слуга: ‘Излези бргу на раскрсниците и градските улици и доведи ги ваму бедните, сакатите, слепите и хромите!’
22 И слугата му рече: ‘Господаре, направено е како што заповеда, но уште има место.’
23 И господарот му рече на слугата: ‘Излези по патиштата и по оградите и натерај ги да дојдат, за да се наполни мојот дом.
24 Зашто ви велам: ниеден од повиканите нема да вкуси од мојата вечера.’”
25 А кога големо множество одеше со него, Тој се заврти и им рече:
26 ”Ако некој дојде при Мене, а не ги намрази: татка си и мајка си, и жена си, и децата, и браќата и сестрите, па и својата сопствена душа, не може да биде Мој ученик.
27 Кој не го носи својот крст и не оди по Мене, не може да биде Мој ученик.
28 Зашто, кој од вас, кога сака да изгради кула, не ќе седне прво да ги пресмета трошоците, дали има со што да ја доврши?
29 И, кога ќе ја постави основата, а не може да доврши, сите - кои гледаат - да почнат да му се потсмеваат, велејќи:
30 ’Овој човек почна да гради, а не можеше да доврши!’
31 ”Или, кој цар, кога оди на војна против друг цар, прво не ќе седне да се посоветува, може ли со десет илјади да издржи пред оној, кој иде против него со дваесет илјади?
32 Ако не може, испраќа пратеници додека е оној уште далеку и ќе моли за мир.
33 Имено така, ако некој од вас не се одрече од сè што има, не може да биде Мој ученик.
34 Солта е добра; но ако солта облутави, со што ќе се поправи?
35 Ниту е за земјата, ниту за ѓубрето, ја исфрлаат надвор. Кој има уши да слуша - нека слуша.”