11 Фарисејот застана и се молеше во себеси вака: ‘Боже! Ти благодарам што не сум како другите луѓе - разбојници, неправедници, прељубници, или како овој цариник;
12 постам двапати во седмицата и давам десеток од сè што придобивам.’
13 А цариникот стоеше далеку и не сакаше ни очите да ги подигне кон небото, туку се удираше по градите и велеше: ‘Боже, биди милостив спрема мене грешникот!’
14 Ви велам, овој се врати дома повеќе оправдан, отколку оној; зашто секој кој се возвишува себеси, ќе биде понижен; а кој се понизува себеси, ќе биде возвишен.”
15 Му донесуваа и мали деца, за да ги допре; а кога учениците го видоа тоа, им забрануваа.
16 Но Исус ги повика и рече: „Оставете ги дечињата да доаѓаат при Мене и не пречете им, зашто на таквите им припаѓа Божјото Царство!
17 Вистина ви велам, кој не го прими Божјото Царство како дете, тој никако нема да влезе во него.”