41 И Тој се оддели од нив, колку што може да се фрли камен, и клекна на колена и се молеше,
42 велејќи: „Татко! Ако сакаш, отстрани ја оваа чаша од Мене! Но нека не биде Мојата, туку Твојата волја!”
43 И Му се јави ангел од небото и Го поткрепуваше.
44 И кога се најде во борба, се молеше уште поусрдно; а потта Му стана како капки крв, што паѓаа на земјата.
45 И кога стана од молитвата, дојде при учениците и ги најде заспани од тага;
46 и им рече: „Зошто спиете! Станете и молете се, за да не паднете во искушение!”
47 Додека уште зборуваше, ете, едно множество, пред кого одеше еден од Дванаесетмината, кој се викаше Јуда, и Му се приближи на Исуса да Го целива.