29 Но, тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто вечерта е близу, а денот веќе превали!” И влезе да остане со нив.
30 И додека беше прилегнат со нив покрај трпезата, зеде леб, благослови, го раскрши и им го даде.
31 Тогаш им се отворија очите и Го препознаа; но Тој стана невидлив за нив.
32 И си рекоа еден на друг: „Не гореше ли срцето во нас, кога ни зборуваше патем и ни ги толкуваше Писмата?”
33 И во истиот час станаа и се вратија во Ерусалим, каде ги најдоа собрани Единаесетмината, и тие кои беа со нив,
34 кои зборуваа: „Господ навистина воскресна; му се јавил на Симона!”
35 А тие пак раскажаа што се случило патем и како Го препознаа при раскршувањето на лебот.