12 ข้าพระองค์ถูกลืมเหมือนคนตายแล้ว ไม่มีใครใส่ใจข้าพระองค์เป็นเหมือนภาชนะแตก
13 เพราะข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบของคนเป็นอันมากมีความหวาดกลัวอยู่ทุกด้านขณะที่พวกเขาร่วมกันคิดแผนการต่อสู้ข้าพระองค์หมายจะเอาชีวิตข้าพระองค์
14 ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ข้าพระองค์ทูลว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”
15 วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากมือศัตรูและพ้นจากผู้ข่มเหงข้าพระองค์
16 ขอพระพักตร์พระองค์ทอแสงเหนือผู้รับใช้ของพระองค์ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดด้วยความรักมั่นคงของพระองค์
17 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอายเพราะข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ขอให้คนอธรรมอับอายขอให้เขานิ่งเงียบไปยังแดนคนตาย
18 ขอให้ริมฝีปากที่หลอกลวงเป็นใบ้ซึ่งพูดทะลึ่งอวดดีต่อคนชอบธรรมด้วยความจองหองและการดูหมิ่น