1 พระเจ้าข้า พระเจ้าข้า ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย?เหตุใดพระองค์ทรงเมินเฉยต่อการช่วยกู้ข้าพระองค์และต่อถ้อยคำคร่ำครวญของข้าพระองค์?
2 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องทูลในเวลากลางวัน แต่พระองค์มิได้ตรัสตอบถึงเวลากลางคืน ข้าพระองค์ไม่มีความสงบเลย
3 ถึงอย่างไร พระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ผู้ประทับเหนือคำสรรเสริญของคนอิสราเอล
4 บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายวางใจในพระองค์เขาทั้งหลายวางใจ และพระองค์ทรงช่วยเขาให้พ้นภัย
5 พวกเขาร้องทูล พระองค์ก็ทรงช่วยเขาให้รอดเขาวางใจในพระองค์ เขาจึงไม่อับอาย
6 ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอน มิใช่มนุษย์คนก็เยาะเย้ย ประชาก็ดูหมิ่น
7 ทุกคนที่เห็นข้าพระองค์ก็เย้ยหยันเขาบุ้ยปากและสั่นศีรษะกล่าวว่า
8 “เขามอบตัวไว้กับพระยาห์เวห์ ให้พระองค์ช่วยเขาให้พ้นภัยสิให้พระองค์ช่วยกู้เขา เพราะพระองค์พอพระทัยเขา”
9 ถึงกระนั้น พระองค์ก็ทรงเป็นผู้นำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์และทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ที่อกแม่
10 ตั้งแต่คลอด ข้าพระองค์ก็ต้องพึ่งพระองค์พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา
11 ขออย่าทรงห่างไกลข้าพระองค์เพราะความยากลำบากอยู่ใกล้และไม่มีผู้ใดช่วยได้เลย
12 โคผู้มากมายล้อมข้าพระองค์ไว้โคบึกบึนแห่งบาชานรุมล้อมข้าพระองค์
13 พวกศัตรูอ้าปากกว้างเข้าใส่ข้าพระองค์ดั่งสิงห์ขณะกัดฉีกและคำรามร้อง
14 ข้าพระองค์ถูกเทออกเหมือนอย่างน้ำกระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์เคลื่อนหลุดจากที่ใจของข้าพระองค์ก็เหมือนขี้ผึ้งละลายภายในอก
15 กำลังของข้าพระองค์เหือดแห้งไปเหมือนเศษหม้อดินและลิ้นของข้าพระองค์ก็เกาะติดที่ขากรรไกรพระองค์ทรงวางข้าพระองค์ไว้ในผงคลีแห่งความตาย
16 พวกสุนัขล้อมข้าพระองค์ไว้คนทำชั่วกลุ่มหนึ่งโอบล้อมข้าพระองค์พวกเขาแทงมือแทงเท้าข้าพระองค์
17 ข้าพระองค์นับกระดูกของข้าพระองค์ได้ทุกชิ้นพวกเขาจ้องมองและยิ้มเยาะข้าพระองค์
18 พวกเขาเอาเสื้อผ้าของข้าพระองค์มาแบ่งกันส่วนเครื่องนุ่งห่มของข้าพระองค์นั้นเขาก็จับฉลากกัน
19 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงห่างไกลเลยข้าแต่องค์อุปถัมภ์ ขอทรงเร่งรีบมาช่วยข้าพระองค์เถิด
20 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากดาบช่วยชีวิตข้าพระองค์จากเขี้ยวสุนัข
21 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากปากสิงห์และทรงช่วยข้าพระองค์จากเขาของเหล่ากระทิงป่าด้วย
22 ข้าพระองค์จะบอกเล่าพระนามของพระองค์แก่พี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางชุมนุมชน
23 ท่านผู้ยำเกรงพระยาห์เวห์ จงสรรเสริญพระองค์ท่านผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย จงถวายพระเกียรติแด่พระองค์ท่านผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของอิสราเอลเอ๋ย จงเกรงกลัวพระองค์
24 เพราะพระองค์มิได้ทรงดูถูกหรือสะอิดสะเอียนต่อความทุกข์ยากของผู้ทุกข์ใจและมิได้ซ่อนพระพักตร์จากเขาเมื่อเขาทูลขอความช่วยเหลือ พระองค์ทรงฟัง
25 คำสรรเสริญของข้าพระองค์ในที่ชุมนุมชนใหญ่ มาจากพระองค์ข้าพระองค์จะแก้บนต่อหน้าผู้ที่ยำเกรงพระองค์
26 ผู้ทุกข์ใจจะได้กินอิ่มผู้ที่แสวงหาพระองค์จะสรรเสริญพระยาห์เวห์ขอให้ท่านทั้งหลายมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเป็นนิตย์
27 คนทั่วโลกจะระลึกถึงและหันกลับมาหาพระยาห์เวห์และประชาชาติทุกตระกูลจะนมัสการเฉพาะพระพักตร์พระองค์
28 เพราะอำนาจการปกครองเป็นของพระยาห์เวห์และพระองค์ทรงครอบครองบรรดาประชาชาติ
29 เออ คนจองหองของแผ่นดินจะต้องนมัสการพระองค์ทุกคนที่ลงไปสู่ผงคลีจะกราบไหว้พระองค์คือผู้ที่ไม่สามารถรักษาตัวให้คงชีวิตอยู่ได้
30 จะมีพงศ์พันธุ์หนึ่งปรนนิบัติพระองค์คนรุ่นหลังจะได้ฟังเรื่ององค์เจ้านาย
31 และประกาศการช่วยกู้ของพระองค์แก่ชนชาติหนึ่งที่ยังมิได้เกิดมาว่าพระองค์ได้ทรงกระทำการนั้น