1 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงทะลวงแนวป้องกันของข้าพระองค์ทั้งหลายพระองค์ทรงพระพิโรธ แต่บัดนี้ขอทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลับคืนสู่สภาพดีเถิด
2 พระองค์ทรงทำให้แผ่นดินหวั่นไหว ทรงให้มันแตกแยกออกขอทรงซ่อมร่องแตกนั้นเพราะมันสั่นคลอน
3 พระองค์ทรงให้ประชากรของพระองค์พบความลำบากพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายดื่มเหล้าองุ่นแห่งความซวนเซ
4 พระองค์ทรงตั้งธงไว้ให้บรรดาผู้ที่ยำเกรงพระองค์เพื่อเขาจะได้หนีพ้นระยะธนูเส-ลาห์
5 ขอประทานชัยชนะโดยพระหัตถ์ขวาของพระองค์และขอทรงตอบข้าพระองค์ทั้งหลายเพื่อว่าผู้ที่พระองค์ทรงรักจะได้รับการช่วยกู้
6 พระเจ้าตรัสในสถานนมัสการของพระองค์ว่า“เราจะยินดี เราจะแบ่งเมืองเชเคมและแบ่งหุบเขาเมืองสุคคทออก
7 กิเลอาดเป็นของเรา และมนัสเสห์เป็นของเราเอฟราอิมเป็นหมวกป้องกันศีรษะของเรายูดาห์เป็นคทาของเรา
8 โมอับเป็นอ่างล้างชำระของเราเราเหวี่ยงรองเท้าของเราลงบนเอโดมเราโห่ร้องด้วยความมีชัยเหนือฟีลิสเตีย”
9 ผู้ใดจะนำข้าพเจ้ามายังนครมีป้อม?ผู้ใดจะนำข้าพเจ้าไปยังเอโดม?
10 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์มิได้ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายแล้วหรือ?ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ไม่ทรงออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ทั้งหลายแล้วหรือ?
11 ขอประทานความช่วยเหลือแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายเพื่อต่อต้านศัตรูเพราะความช่วยเหลือของมนุษย์ก็ไร้ผล
12 โดยพึ่งพระเจ้า เราจะสู้อย่างเข้มแข็งพระองค์ทรงเป็นผู้เหยียบศัตรูของเราลง