1 เหตุใดบรรดาประชาชาติจึงคิดกบฏ?ทำไมชาวประเทศทั้งหลายคิดลมๆ แล้งๆ?
2 บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลกตั้งตนเองขึ้นและนักปกครองปรึกษากันต่อสู้พระยาห์เวห์กับผู้รับการเจิมของพระองค์ กล่าวว่า
3 “ให้เราหักโซ่ตรวนและสลัดเครื่องจำจองของเขาให้พ้นจากเราเถิด”
4 พระองค์ผู้ประทับในสวรรค์ทรงพระสรวลองค์เจ้านายทรงเย้ยหยันเขาเหล่านั้น
5 แล้วตรัสกับเขาทั้งหลายด้วยความกริ้วและด้วยความเดือดดาลก็ทรงทำให้เขาหวาดกลัว ตรัสว่า
6 “เราเองได้ตั้งกษัตริย์ของเราไว้แล้วบนศิโยน ภูเขาบริสุทธิ์ของเรา”
7 ข้าพเจ้าจะบอกถึงกฎเกณฑ์ของพระยาห์เวห์พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเป็นบุตรของเรา วันนี้เราให้กำเนิดเจ้าแล้ว
8 จงขอจากเราเถิด และเราจะมอบบรรดาประชาชาติให้เป็นมรดกของเจ้าตลอดจนแผ่นดินโลกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้า
9 เจ้าจะตีพวกเขาให้แตกด้วยคทาเหล็กและฟาดให้แหลกเป็นชิ้นๆ ดุจภาชนะของช่างปั้นหม้อ”
10 เพราะฉะนั้น กษัตริย์ทั้งหลายเอ๋ย จงฉลาดเถิดบรรดาผู้ปกครองแห่งแผ่นดินโลกเอ๋ย จงรับคำเตือนเถิด
11 จงปรนนิบัติพระยาห์เวห์ด้วยความยำเกรงและจงเปรมปรีดิ์จนเนื้อเต้น
12 จงจุมพิตพระบุตรหาไม่ พระองค์จะกริ้ว และเจ้าต้องพินาศจากทางนั้นเพราะความกริ้วของพระองค์จุดให้ลุกได้รวดเร็วทุกคนที่เข้ามาลี้ภัยในพระองค์ก็เป็นสุข