1 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดเพราะน้ำขึ้นมาถึงคอข้าพระองค์แล้ว
2 ข้าพระองค์จมอยู่ในเลนลึกไม่มีที่ยืนข้าพระองค์มาอยู่ในน้ำลึกและน้ำท่วมข้าพระองค์
3 ข้าพระองค์เหนื่อยอ่อนกับการร้องไห้คอของข้าพระองค์แห้งผากตาของข้าพระองค์มัวลงด้วยการรอคอยพระเจ้าของข้าพระองค์
4 คนที่เกลียดชังข้าพระองค์อย่างไร้เหตุผลมีมากยิ่งกว่าเส้นผมบนศีรษะข้าพระองค์คนที่ทำลายข้าพระองค์ก็มากมายคือพวกศัตรูผู้ใส่ร้ายข้าพระองค์บัดนี้ข้าพระองค์จะต้องส่งคืนสิ่งที่ข้าพระองค์มิได้ขโมยไปหรือ?
5 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบถึงความโง่ของข้าพระองค์ความผิดทั้งหลายของข้าพระองค์จะซ่อนไว้จากพระองค์ไม่ได้
6 ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพขออย่าให้บรรดาผู้ที่หวังในพระองค์ต้องอับอายเพราะข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของอิสราเอลขออย่าให้บรรดาผู้ที่เสาะหาพระองค์ต้องขายหน้าเพราะข้าพระองค์
7 เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ได้แบกรับการเยาะเย้ยความขายหน้าได้คลุมหน้าข้าพระองค์
8 ข้าพระองค์กลายเป็นแขกแปลกหน้าสำหรับพี่น้องและเป็นคนต่างด้าวสำหรับบุตรทั้งหลายของมารดา
9 ความร้อนใจในเรื่องพระนิเวศของพระองค์ได้เผาผลาญข้าพระองค์และคำเยาะเย้ยของผู้ที่เยาะเย้ยพระองค์ตกแก่ข้าพระองค์
10 เมื่อข้าพระองค์ร้องไห้และอดอาหารมันกลายเป็นการเยาะเย้ยข้าพระองค์
11 เมื่อข้าพระองค์ใช้ผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มข้าพระองค์กลับเป็นขี้ปากของพวกเขา
12 คนที่นั่งที่ประตูเมืองก็พูดเรื่องข้าพระองค์คนขี้เมาแต่งเพลงร้องเย้ยข้าพระองค์
13 ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ในเวลาอันเหมาะสมโดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยการช่วยกู้ที่แน่นอนของพระองค์
14 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ขึ้นจากหล่ม อย่าปล่อยให้ข้าพระองค์จมเลยขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากคนที่เกลียดชังข้าพระองค์และพ้นจากน้ำลึก
15 ขออย่าให้น้ำท่วมข้าพระองค์อย่าให้ที่ลึกกลืนข้าพระองค์เสียอย่าให้ปากแดนคนตายงับข้าพระองค์ไว้
16 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตอบข้าพระองค์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์นั้นล้ำเลิศขอทรงหันมาหาข้าพระองค์ตามพระกรุณาอันอุดมของพระองค์
17 ขออย่าซ่อนพระพักตร์จากผู้รับใช้ของพระองค์เพราะข้าพระองค์ทุกข์ยาก ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์เถิด
18 ขอเสด็จมาใกล้ข้าพระองค์ ขอทรงไถ่ข้าพระองค์ขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากศัตรู
19 พระองค์ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์ทั้งความอับอายและความขายหน้าของข้าพระองค์พระองค์ทรงรู้จักคู่อริทั้งสิ้นของข้าพระองค์
20 การเยาะเย้ยทำให้ใจข้าพระองค์แตกสลายข้าพระองค์จึงล้มป่วยข้าพระองค์มองหาความเห็นใจ แต่ก็ไม่มีหาผู้ปลอบโยน แต่ก็ไม่พบ
21 พวกเขาให้ของขมเป็นอาหารของข้าพระองค์ให้น้ำส้มสายชูแก่ข้าพระองค์ดื่มแก้กระหาย
22 ขอทรงให้โต๊ะอาหารตรงหน้าเขาทั้งหลายเป็นกับดักพวกเขาและเป็นบ่วงแร้วสำหรับแขกของพวกเขา
23 ขอทรงให้นัยน์ตาของเขาทั้งหลายมืด เพื่อจะมองไม่เห็นและทรงทำให้บั้นเอวของพวกเขาสั่นสะเทือนเสมอ
24 ขอทรงเทความโกรธของพระองค์ลงเหนือเขาทั้งหลายและให้ความกริ้วอันร้อนแรงตามทันพวกเขา
25 ขอให้ค่ายของพวกเขาร้างเปล่าอย่าให้ผู้ใดพักอยู่ในเต็นท์ของพวกเขา
26 เพราะพวกเขาได้ข่มเหงผู้ที่พระองค์ทรงเฆี่ยนตีพวกเขาเล่าถึงความเจ็บปวดของผู้ที่พระองค์ทรงให้บาดเจ็บแล้ว
27 ขอทรงเพิ่มโทษซ้อนโทษแก่พวกเขาอย่าให้พวกเขาได้รับการอภัยจากพระองค์
28 ขอให้พวกเขาถูกลบออกจากหนังสือแห่งชีวิตอย่าให้พวกเขาขึ้นทะเบียนไว้ในหมู่คนชอบธรรม
29 แต่ข้าพระองค์ทุกข์ยากและเจ็บปวดข้าแต่พระเจ้า ขอการช่วยกู้ของพระองค์พิทักษ์รักษาข้าพระองค์
30 ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระนามพระเจ้าด้วยบทเพลงข้าพเจ้าจะยกย่องพระองค์ด้วยการขอบพระคุณ
31 การนั้นจะเป็นที่พอพระทัยพระยาห์เวห์มากกว่าวัวผู้หรือวัวหนุ่มทั้งเขาและกีบ
32 ขอให้บรรดาผู้ถ่อมตัวเห็นการนั้นและยินดีท่านผู้เสาะหาพระเจ้า ขอให้ใจของท่านฟื้นชื่นขึ้น
33 เพราะพระยาห์เวห์ทรงฟังคนขัดสนและมิได้ทรงดูหมิ่นคนของพระองค์ที่ถูกจำจอง
34 ขอฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกสรรเสริญพระองค์ทั้งทะเลและสรรพสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในนั้น
35 เพราะพระเจ้าจะทรงช่วยศิโยนให้รอดและทรงสร้างเมืองทั้งหลายของยูดาห์ขึ้นเขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่ที่นั่น และได้เป็นกรรมสิทธิ์
36 พงศ์พันธุ์ผู้รับใช้ของพระองค์จะได้เป็นมรดกและผู้ที่รักพระนามของพระองค์จะอยู่ที่นั่น