6 เพราะฉะนั้น ความเย่อหยิ่งจึงเป็นสร้อยคอของเขาทั้งหลายความทารุณคลุมพวกเขาไว้อย่างเครื่องแต่งกาย
7 ตาของเขาทั้งหลายพองด้วยความอ้วนพีใจของพวกเขาเต็มด้วยความคิดชั่ว
8 เขาทั้งหลายเย้ยหยันและพูดด้วยความมุ่งร้ายพวกเขายโส ขู่ว่าจะบีบบังคับ
9 เขาทั้งหลายอ้าปากสู้ฟ้าสวรรค์และลิ้นของพวกเขาก็ตระเวนไปในโลก
10 เพราะฉะนั้น ประชาชนของพระองค์จึงกลับมาที่นี่และพวกเขาดื่มน้ำแห่งความบริบูรณ์
11 และเขาทั้งหลายพูดว่า “พระเจ้าทรงทราบได้อย่างไร?พระเจ้าผู้สูงสุดมีความรู้หรือ?”
12 ดูเถิด คนอธรรมเป็นเช่นนี้แหละอยู่อย่างสบายเป็นนิตย์ และร่ำรวยขึ้น