1 โยบจึงตอบว่า
2 “ท่านช่วยคนหมดแรงได้มากเสียจริง!ช่วยพยุงแขนที่อ่อนล้าได้เยี่ยมจริงนะ!
3 คำแนะนำที่ท่านให้แก่คนไม่มีปัญญานั้นช่างยอดเยี่ยม!ท่านได้แสดงความเข้าใจที่ลึกซึ้งเสียนี่กระไร!
4 ใครหนอช่วยให้ท่านพูดออกมาอย่างนี้ได้?วิญญาณดวงใดหนอที่พูดออกมาผ่านปากของท่าน?
5 “บรรดาผู้ตายต้องทุกข์ทรมานทั้งบรรดาคนที่อยู่ใต้น้ำและทุกชีวิตในนั้น
6 แดนมรณาเปลือยเปล่าต่อหน้าพระเจ้าแดนพินาศไร้สิ่งปกปิด
7 พระเจ้าทรงคลี่ท้องฟ้าด้านเหนือบนความว่างเปล่าและทรงแขวนโลกไว้เหนือที่เวิ้งว้าง
8 พระองค์ทรงห่อหุ้มน้ำไว้ในเมฆของพระองค์และเมฆก็ไม่ได้แตกกระจายเพราะน้ำหนักของมัน
9 พระองค์ทรงคลี่เมฆทรงบดบังจันทร์เพ็ญ
10 พระองค์ทรงกำหนดเส้นขอบฟ้าที่ทะเลเป็นพรมแดนระหว่างความสว่างกับความมืด
11 เสาของฟ้าสวรรค์สั่นคลอนเมื่อพระองค์ทรงกำราบ
12 และโดยฤทธิ์อำนาจของพระองค์ ทะเลก็สงบราบคาบโดยพระปรีชาญาณ ทรงหั่นราหับออกเป็นชิ้นๆ
13 ฟ้าสวรรค์งดงามโดยลมปราณของพระเจ้าพระหัตถ์ของพระองค์ทรงแทงพญางูที่กำลังเลื้อยไป
14 เหล่านี้เป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยที่พระองค์ทรงกระทำเป็นแค่เสียงกระซิบแผ่วๆ ที่เราได้ยินเกี่ยวกับพระองค์เท่านั้น!แล้วใครเล่าจะสามารถเข้าใจความเกรียงไกรแห่งฤทธิ์อำนาจของพระองค์ได้?”