1 โศฟาร์ชาวนาอามาห์จึงตอบว่า
2 “จะปล่อยให้พูดไปอย่างนี้โดยไม่มีคำตอบหรือ?คนที่พูดแบบนี้จะให้ถือว่าเป็นฝ่ายถูกหรือ?
3 คำพูดเรื่อยเปื่อยของท่านจะทำให้คนนิ่งอยู่ได้หรือ?คำเสียดสีของท่านจะไม่ให้ใครปรามหรือ?
4 ท่านทูลพระเจ้าว่า ‘ความเชื่อของข้าพระองค์ไร้ที่ติและข้าพระองค์บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระองค์’
5 ข้าปรารถนาให้พระเจ้าตรัสยิ่งนักให้พระองค์เอื้อนโอษฐ์โต้ตอบท่าน
6 และทรงสำแดงความลี้ลับแห่งสติปัญญาแก่ท่านเพราะสติปัญญาแท้นั้นมีสองด้านพึงรู้เถิดว่าพระเจ้าทรงลืมบาปบางอย่างของท่านเสียด้วยซ้ำ
7 “ท่านหยั่งความล้ำลึกของพระเจ้าได้หรือ?ท่านสามารถคะเนขอบเขตขององค์ทรงฤทธิ์ได้หรือ?
8 สิ่งเหล่านี้สูงกว่าฟ้าสวรรค์ ท่านจะทำอะไรได้?และลึกล้ำกว่าแดนมรณา ท่านจะรู้อะไรได้?
9 หากจะวัดก็ยาวกว่าแผ่นดินและกว้างกว่าท้องทะเล
10 “หากพระองค์เสด็จมาจับท่านขังคุกและเข้ามาพิพากษา ใครเล่าจะยับยั้งพระองค์ได้?
11 พระองค์ย่อมทราบว่าใครโกหกหลอกลวงเมื่อทรงเห็นความชั่วร้ายจะไม่ทรงพิจารณาหรือ?
12 ลาป่าไม่สามารถออกลูกเป็นคนได้ฉันใดคนไม่รู้จักคิดก็ไม่อาจฉลาดได้ฉันนั้น
13 “ถึงกระนั้นหากท่านมอบใจแด่พระเจ้าและชูมือขึ้นอธิษฐานต่อพระองค์
14 หากท่านยอมทิ้งบาปที่อยู่ในมือของท่านและไม่ยอมให้ความชั่วเข้ามาในที่พำนักของท่าน
15 เมื่อนั้นท่านก็จะเงยหน้าขึ้นได้โดยไม่ต้องอับอายจะยืนหยัดมั่นคงได้โดยไม่ต้องกลัว
16 ท่านย่อมจะลืมความทุกข์ลำบากได้แน่นอนแม้นึกได้ก็ดุจสายน้ำที่ไหลผ่านพ้นไป
17 แล้วชีวิตท่านจะเจิดจ้ายิ่งกว่ายามเที่ยงวันความมืดจะกลับเป็นเหมือนยามเช้า
18 ท่านจะมั่นคงเพราะมีความหวังจะมองดูรอบๆ แล้วพักผ่อนโดยปลอดภัย
19 ท่านจะเอนกายลงโดยไม่กลัวและคนเป็นอันมากจะมาขอพึ่งท่าน
20 แต่คนชั่วร้ายจะมืดแปดด้านและหมดทางหนีความหวังเพียงประการเดียวของเขาคือความตาย”