1 โยบตอบว่า
2 “เออ ข้ารู้แล้วล่ะว่าท่านรอบรู้สติปัญญาจะตายไปกับท่าน!
3 แต่ข้าก็มีความคิดจิตใจเหมือนท่านข้าไม่ด้อยไปกว่าท่านใครบ้างไม่รู้ในสิ่งที่ท่านพูดมาทั้งหมด?
4 “ข้าได้กลายเป็นที่เย้ยหยันในหมู่เพื่อนฝูงแม้ข้าร้องทูลพระเจ้าและพระองค์ทรงตอบข้าเป็นขี้ปากให้เขาถากถาง ทั้งๆ ที่ข้าชอบธรรมและไร้ตำหนิ!
5 คนที่อยู่สุขสบายก็ดูถูกความอับโชคว่าเป็นชะตากรรมของคนที่กำลังล้ม
6 โจรก็อยู่อย่างสงบสุขคนที่ยั่วยุพระเจ้าก็มั่นคงปลอดภัยคือคนที่ยึดพระของตัวไว้ในมือ
7 “แต่ถามสัตว์ทั้งหลายดูสิ มันจะสอนท่านถามนกในอากาศดู มันจะบอกให้ฟัง
8 หรือพูดกับแผ่นดิน แล้วมันจะสอนท่านหรือให้ปลาในทะเลแจ้งท่าน
9 ที่ยกมาทั้งหมดนี้ สิ่งไหนบ้างที่ไม่รู้ว่าพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำสิ่งนี้?
10 ทุกชีวิตอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์รวมถึงลมหายใจของมวลมนุษยชาติ
11 หูลิ้มลองถ้อยคำดั่งลิ้นลิ้มรสอาหารไม่ใช่หรือ?
12 สติปัญญาพบได้ในหมู่คนอาวุโสไม่ใช่หรือ?และชีวิตที่ยืนยาวนำความเข้าใจมาให้ไม่ใช่หรือ?
13 “แต่สติปัญญาและอำนาจเป็นของพระเจ้าคำปรึกษาและความเข้าใจก็เป็นของพระองค์
14 สิ่งที่พระองค์ทรงทลายลงแล้ว ไม่มีใครสร้างขึ้นมาใหม่ได้อีกและมนุษย์คนใดที่ถูกพระองค์กักขังไว้ ไม่มีใครปลดปล่อยได้
15 ถ้าพระองค์ทรงกักน้ำก็เกิดความแห้งแล้งหากพระองค์ทรงปล่อย มันก็ท่วมทำลายแผ่นดิน
16 กำลังและชัยชนะเป็นของพระองค์ทั้งคนหลอกและคนที่ถูกหลอกเป็นของพระองค์
17 พระองค์ทรงกระทำให้ที่ปรึกษาสิ้นท่าและทำให้ตุลาการโง่เขลาไป
18 พระองค์ทรงแก้พันธนาการที่กษัตริย์ผูกมัดไว้และทรงเอาผ้าผูกเอวของกษัตริย์เหล่านั้น
19 พระองค์ทรงกระทำให้ปุโรหิตต้องสิ้นท่าและทรงโค่นล้มผู้ที่มั่นคงเป็นปึกแผ่น
20 พระองค์ทรงสงบปากคำของที่ปรึกษาผู้ที่ใครๆ เชื่อถือและทรงริบเอาความฉลาดหลักแหลมของผู้อาวุโสไป
21 พระองค์ทรงเทความเหยียดหยามเหนือเหล่าเจ้านายและทำให้คนเก่งกล้าสิ้นพิษสง
22 พระองค์ทรงเปิดเผยความลี้ลับของความมืดและนำเงามืดทึบมาสู่ความสว่าง
23 พระองค์ทรงเชิดชูประชาชาติให้ยิ่งใหญ่และทรงทำลายเสียพระองค์ทรงขยายประชาชาติให้ใหญ่โตแล้วกระทำให้แตกฉานซ่านเซ็น
24 พระองค์ทรงริบความเข้าใจของบรรดาผู้นำของโลกไปทรงปล่อยให้เขาพเนจรอยู่ในถิ่นกันดารหมดหนทาง