1 “ข้าเกลียดชีวิตของข้าเสียจริงฉะนั้นข้าจะพร่ำบ่นตามอำเภอใจจะระบายความขมขื่นในวิญญาณของข้า
2 ข้าจะทูลพระเจ้าว่าขออย่าทรงตัดสินว่าข้าพระองค์ผิดเท่านั้นโปรดบอกด้วยว่าพระองค์ทรงตั้งข้อหาอะไรต่อข้าพระองค์
3 ทรงพอพระทัยหรือที่จะบีบคั้นข้าพระองค์และไม่ไยดีผู้ที่เป็นหัตถกิจของพระองค์ในขณะที่ทรงยิ้มให้แผนการของคนชั่วร้าย?
4 พระองค์ทรงมีพระเนตรอย่างตาของคนหรือ?พระองค์ทรงเห็นอย่างมนุษย์หรือ?
5 วันของพระองค์เหมือนวันของมนุษย์หรือ?ปีของพระองค์เหมือนปีของมนุษย์หรือ?
6 พระองค์จึงต้องค้นหาความผิดของข้าพระองค์และขุดคุ้ยบาปของข้าพระองค์
7 ทั้งๆ ที่ทราบว่าข้าพระองค์ไม่ได้ทำผิดและไม่มีใครสามารถช่วยข้าพระองค์จากเงื้อมพระหัตถ์ของพระองค์ได้
8 “พระหัตถ์ของพระองค์ทรงสร้างและทรงปั้นข้าพระองค์มาบัดนี้กลับจะทรงทำลายข้าพระองค์หรือ?
9 ขอทรงระลึกว่าพระองค์ทรงปั้นข้าพระองค์ขึ้นมาจากดินบัดนี้จะทรงเปลี่ยนข้าพระองค์กลับไปเป็นธุลีดินอีกหรือ?
10 พระองค์ไม่ได้ทรงเทข้าพระองค์ลงเหมือนเทน้ำนมและกวนข้าพระองค์เหมือนเนยแข็งหรือ?
11 ทรงห่อหุ้มข้าพระองค์ด้วยเนื้อกับหนังและทรงถักร้อยข้าพระองค์เข้าด้วยกันโดยกระดูกกับเส้นเอ็นไม่ใช่หรือ?
12 พระองค์ประทานชีวิตให้ และทรงสำแดงความกรุณาแก่ข้าพระองค์และในการจัดเตรียมของพระองค์ ทรงเฝ้าพิทักษ์รักษาจิตวิญญาณของข้าพระองค์
13 “แต่นี่คือสิ่งที่พระองค์ซ่อนไว้ในพระทัยและข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงดำริเช่นนี้
14 คือหากข้าพระองค์ทำบาป พระองค์ทรงเฝ้าดูอยู่และไม่ปล่อยให้ข้าพระองค์ลอยนวลไปได้
15 หากข้าพระองค์ทำผิด วิบัติก็เกิดกับข้าพระองค์!ถึงแม้ข้าพระองค์ไม่ผิด ข้าพระองค์ก็ยังไม่อาจโงหัวขึ้นมาได้เพราะข้าพระองค์รู้สึกอัปยศอดสูยิ่งนักและจมอยู่ในห้วงความทุกข์ทรมานของข้าพระองค์
16 หากข้าพระองค์เงยหน้าขึ้น พระองค์ก็ทรงย่างเข้าหาเหมือนราชสีห์และแสดงฤทธิ์อำนาจอันน่าครั่นคร้ามของพระองค์ต่อข้าพระองค์
17 พระองค์ทรงเบิกพยานใหม่ๆ มากล่าวหาข้าพระองค์และกริ้วข้าพระองค์มากยิ่งขึ้นกองกำลังของพระองค์ถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
18 “ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดาทำไม?ข้าพระองค์อยากจะตายตั้งแต่ยังไม่มีใครเห็น
19 ถ้าเพียงแต่ข้าพระองค์ไม่เคยเกิดมาเป็นตัวเป็นตนหรือพอออกจากครรภ์มารดาก็ตรงดิ่งไปสู่หลุมฝังศพเลย!
20 ชีวิตสั้นๆ ของข้าพระองค์ใกล้จะดับแล้วไม่ใช่หรือ?ขอทรงหันไปจากข้าพระองค์เถิด เผื่อข้าพระองค์อาจจะมีเวลาชื่นใจสักชั่วขณะหนึ่ง
21 ก่อนจะไปสู่ที่ที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาอีกสู่ดินแดนแห่งความหม่นหมองและเงามืดมิด
22 ดินแดนแห่งค่ำคืนอันมืดสนิทมีแต่เงามืดมิดและความวุ่นวายที่ซึ่งแม้แต่ความสว่างก็ยังเหมือนความมืด”