1 จิตวิญญาณของข้าแหลกสลายวันคืนของข้าหดสั้นลงหลุมฝังศพรอข้าอยู่
2 แน่ทีเดียว กลุ่มนักเยาะเย้ยรุมล้อมข้าตาของข้าต้องมองดูความเกลียดชังของพวกเขา
3 “ข้าแต่พระเจ้า โปรดให้ข้าพระองค์มีสิ่งค้ำประกันตามที่ทรงเรียกร้องใครเล่าจะค้ำประกันให้ข้าพระองค์?
4 พระองค์ทรงปิดความคิดจิตใจของพวกเขาไว้จากความเข้าใจฉะนั้นจะไม่ทรงปล่อยให้พวกเขามีชัยชนะ
5 หากคนใดปรักปรำเพื่อนเพราะเห็นแก่สินบนลูกหลานของเขาจะตามืดมัวไป
6 “พระเจ้าทรงกระทำให้ข้าตกเป็นขี้ปากของทุกคนพวกเขาถ่มน้ำลายใส่หน้าข้า
7 ตาของข้ามืดมัวเพราะความทุกข์โศกและทุกส่วนในร่างกายของข้าเป็นเพียงเงา
8 คนชอบธรรมใจหายเมื่อเห็นข้าผู้บริสุทธิ์ถูกปลุกขึ้นให้ต่อต้านคนอธรรม
9 แต่คนชอบธรรมจะยึดมั่นอยู่ในวิถีของตนผู้ที่มือสะอาดจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ
10 “ส่วนพวกท่านทุกคน มาสิ ลองดูอีก!ข้าจะไม่พบสักคนที่มีปัญญาในพวกท่านเลย
11 วันคืนของข้าผ่านพ้นไป แผนการต่างๆ ของข้าป่นปี้หมดความปรารถนาในใจข้าย่อยยับไป
12 พวกเขาเปลี่ยนกลางคืนเป็นกลางวันและในความมืด พวกเขากล่าวว่า ‘ความสว่างมาใกล้แล้ว’
13 หากแดนผู้ตายเป็นที่พักพิงเดียวที่ข้าหวังหากข้าต้องกางที่นอนอยู่ในความมืดมิด
14 หากข้าเรียกความเน่าเปื่อยว่า ‘พ่อ’และเรียกหนอนว่า ‘แม่’ หรือ ‘พี่สาว’
15 เมื่อนั้นความหวังของข้าอยู่ที่ไหน?มีใครบ้างพบความหวังในตัวข้า?
16 มันจะลงสู่ประตูแห่งความตายหรือ?จะลงไปในธุลีดินกับข้าหรือ?”