1 “คนที่เกิดจากสตรีล้วนอายุสั้นและชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน
2 เขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้แล้วก็เหี่ยวเฉาไปเป็นดั่งเงาที่หายวับไปไม่คงอยู่
3 พระองค์ทรงจับตามองบุคคลเยี่ยงนี้หรือ?และจะทรงนำเขามาพิพากษาหรือ?
4 ใครเล่าสามารถเอาความบริสุทธิ์ออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์?ไม่มีสักคน!
5 วันเวลาของมนุษย์ถูกกำหนดไว้แล้วพระองค์ทรงกำหนดปีเดือนของเขาพระองค์ทรงวางขอบเขตซึ่งเขาไม่อาจล่วงล้ำไปได้
6 ฉะนั้นขอทรงหันไปจากเขา ปล่อยเขาไว้ตามลำพังจนกว่าเวลาของเขาจะหมดลงเหมือนคนที่ถูกจ้างมา
7 “อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีกและงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน
8 รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดินและตอก็ผุพัง
9 แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำมันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน
10 แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรงเขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร
11 น้ำในทะเลสาบแห้งไปและแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด
12 คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้นถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมาหรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก
13 “ถ้าเพียงแต่พระองค์จะซ่อนข้าพระองค์ไว้ในหลุมศพและพรางข้าพระองค์ไว้จนกว่าพระพิโรธของพระองค์จะผ่านไป!ถ้าเพียงแต่พระองค์จะทรงกำหนดเวลาไว้ให้ข้าพระองค์และทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก!
14 เมื่อคนเราตายไป เขาจะมีชีวิตอีกหรือ?ข้าพระองค์สู้เหนื่อยยากมาตลอดวันคืนข้าพระองค์จะรอคอยการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่จะมาถึง
15 พระองค์จะตรัสเรียก และข้าพระองค์จะขานรับพระองค์จะทรงคิดถึงพระหัตถกิจของพระองค์
16 แน่นอน พระองค์จะทรงนับย่างก้าวของข้าพระองค์แต่ไม่นับบาปของข้าพระองค์
17 การล่วงละเมิดของข้าพระองค์จะถูกผนึกตราไว้ในถุงจะทรงปกปิดบาปของข้าพระองค์ไว้
18 “แต่เหมือนภูเขาสึกกร่อนและทลายไปและเหมือนหินถูกย้ายไปจากที่ของมัน
19 เหมือนน้ำกัดกร่อนก้อนหินและกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาดินไปพระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์อย่างนั้นแหละ
20 พระองค์ทรงกำราบเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ล่วงลับไปพระองค์ทรงเปลี่ยนสีหน้าของเขา แล้วทรงส่งเขาไป
21 แม้ลูกๆ ของเขาจะมีเกียรติ เขาก็ไม่รู้แม้ลูกๆ ของเขาจะตกต่ำ เขาก็ไม่เห็น
22 เขารู้สึกได้แต่ความเจ็บปวดของร่างกายของตนเองและคร่ำครวญเพื่อตนเองเท่านั้น”