1 แล้วโยบจึงตอบว่า
2 “คำร้องทุกข์ของข้าวันนี้ยังคงเป็นคำที่ขมขื่นพระหัตถ์ของพระองค์ก็หนักหน่วงทั้งๆ ที่ข้าร้องครวญคราง
3 ถ้าเพียงแต่ข้ารู้ว่าจะหาพระเจ้าได้ที่ไหนถ้าเพียงแต่ข้าสามารถไปถึงที่ประทับของพระองค์!
4 ข้าจะทูลแถลงคดีของข้าต่อหน้าพระองค์และขอโต้แย้งอย่างเต็มที่
5 แล้วข้าจะรู้ว่าพระองค์จะทรงตอบข้าว่าอย่างไรและข้าจะใคร่ครวญสิ่งที่พระองค์ตรัส
6 พระองค์จะทรงใช้อำนาจอันยิ่งใหญ่ต่อต้านข้าหรือ?หามิได้ พระองค์จะไม่ทรงตั้งข้อหาข้า
7 ที่นั่นคนชอบธรรมสามารถชี้แจงเหตุผลต่อพระองค์ได้และข้าจะได้รับการปลดปล่อยโดยองค์ตุลาการของข้าให้พ้นมลทินตลอดไป
8 “แต่ถึงข้าไปทางตะวันออก พระองค์ก็ไม่อยู่ที่นั่นถ้าข้าไปทางตะวันตก ก็ไม่พบพระองค์
9 เมื่อพระองค์ทรงกระทำพระราชกิจอยู่ทางทิศเหนือ ข้าไม่เห็นพระองค์เมื่อพระองค์หันมาทางใต้ ข้าหาพระองค์ไม่พบ
10 แต่พระองค์ทรงทราบทางที่ข้าไปเมื่อพระองค์ทรงทดสอบข้าแล้ว ข้าจะเป็นดั่งทองคำ
11 ข้าดำเนินตามรอยพระบาทของพระองค์อย่างใกล้ชิดข้าอยู่ในทางของพระองค์โดยไม่หันเห
12 ข้าไม่ได้พรากจากพระบัญชาของพระองค์ข้าเห็นว่าพระวจนะจากพระโอษฐ์ของพระองค์ล้ำค่ายิ่งกว่าอาหารประจำวัน
13 “แต่พระองค์ก็ยังทรงยืนกรานเด็ดเดี่ยว และใครเล่าจะต่อต้านพระองค์ได้?พระองค์ทรงกระทำทุกสิ่งตามชอบพระทัย
14 พระองค์ทรงกระทำแก่ข้าตามที่ทรงมีประกาศิตไว้และพระองค์ยังมีแผนการอื่นๆ เก็บไว้อีกมากมาย
15 ด้วยเหตุนี้ข้าจึงครั่นคร้ามต่อหน้าพระองค์เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ข้าก็ยำเกรงพระองค์
16 พระเจ้าทรงกระทำให้จิตใจของข้าอ่อนระโหยองค์ทรงฤทธิ์ทรงเขย่าขวัญข้า