15 วิญญาณดวงหนึ่งวูบผ่านหน้าข้าไปข้าขนลุกซู่
16 วิญญาณดวงนั้นหยุดแต่ข้าบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไรมีร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้าข้าและข้าได้ยินเสียงเบาๆ เสียงหนึ่งกล่าวว่า
17 ‘มนุษย์จะชอบธรรมกว่าพระเจ้าได้หรือ?คนเราจะบริสุทธิ์กว่าพระผู้สร้างของเขาได้หรือ?
18 หากว่าพระเจ้ายังทรงไว้วางพระทัยผู้รับใช้ของพระองค์เองไม่ได้หากว่าพระองค์ยังทรงกล่าวโทษความผิดพลาดของเหล่าทูตสวรรค์
19 แล้วผู้ที่อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดผู้ซึ่งมีรากฐานอยู่ในธุลีดินซึ่งขยี้ให้ตายได้ง่ายดายยิ่งกว่าแมลงเม่า!
20 จากรุ่งอรุณถึงสนธยา เขาถูกห้ำหั่นเป็นชิ้นๆพินาศไปนิรันดร์โดยไม่มีผู้ใดสังเกต