2 เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงานเหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง
3 ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผลได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ
4 เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง
5 ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ดผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง
6 “ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอแล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง
7 ข้าแต่พระเจ้า โปรดระลึกว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นเพียงอึดใจเดียวตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นความสุขอีก
8 ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์ตอนนี้ ต่อไปก็จะไม่เห็นอีกแล้วพระองค์จะทอดพระเนตรหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ไม่อยู่เสียแล้ว