7 ขอให้คืนนั้นเป็นหมันอย่าให้ได้ยินเสียงโห่ร้องยินดี
8 ขอให้ผู้มีอาคมสาปแช่งวันทั้งหลายผู้พร้อมจะปลุกเรียกเลวีอาธานขึ้นมาสาปแช่งวันนั้น
9 ขอให้ดาวรุ่งในเช้านั้นอับแสงไปขอให้ความหวังที่จะได้เห็นแสงสว่างนั้นสูญเปล่าและไม่มีวันได้เห็นแสงอรุณ
10 จงสาปแช่งวันนั้น เพราะมันไม่ยอมปิดครรภ์มารดาของข้าปล่อยให้ข้าเกิดมารู้เห็นความทุกข์นี้
11 “ทำไมหนอข้าจึงไม่ตายตั้งแต่เกิด?ทำไมไม่สิ้นลมตั้งแต่คลอด?
12 ทำไมหนอจึงมีตักที่รองรับข้าไว้มีอ้อมอกที่เลี้ยงดู?
13 ไม่เช่นนั้นป่านนี้ข้าคงได้นอนอย่างสงบข้าคงได้หลับและพักอย่างสบาย