20 พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มากครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง
21 ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว
22 ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้างขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน
23 หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรูขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?
24 “สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน
25 คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?
26 ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้าและทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?