7 ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอกเพราะทำให้ข้าเอือม
8 “โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิดขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้
9 คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้าขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!
10 อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจและยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัสว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์
11 “ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?
12 กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?
13 ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?