1 “มนุษย์ไม่ต้องดิ้นรนตรากตรำในโลกเหมือนทหารที่ถูกเกณฑ์หรอกหรือ?ชีวิตของเขาไม่เหมือนชีวิตลูกจ้างหรอกหรือ?
2 เหมือนทาสที่ใฝ่หายามเย็นหลังเลิกงานเหมือนลูกจ้างตั้งตารอเวลารับค่าจ้าง
3 ข้าก็เช่นกัน ได้รับส่วนปีเดือนอันไร้ผลได้รับคืนวันอันทุกข์ลำเค็ญ
4 เมื่อข้านอนลงข้าก็คิดว่า ‘อีกนานไหมกว่าจะได้ตื่น?’ค่ำคืนช่างยืดยาวจริงๆ ข้านอนกระสับกระส่ายจนรุ่งสาง
5 ร่างของข้าเต็มไปด้วยหนอนและแผลตกสะเก็ดผิวหนังของข้าปริแตกและกลัดหนอง
6 “ชีวิตของข้าผ่านไปเร็วกว่ากระสวยของช่างทอแล่นไปสู่จุดจบอย่างสิ้นหวัง