10 តើខ្ញុំត្រូវនិយាយទៅកាន់នរណាតើនរណាជួយពន្យល់ពួកគេឲ្យស្ដាប់ខ្ញុំដ្បិតពួកគេធ្វើជាថ្លង់ហើយមិនអាចយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់បានទេ។ពេលខ្ញុំនាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់ពួកគេបែរជានាំគ្នាសើចចំអកគឺពួកគេមិនចូលចិត្តឮឡើយ។
11 ឃើញដូច្នេះ ខ្ញុំខឹងជំនួសព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំទប់ចិត្តលែងបានទៀតហើយ។«ចូរជះកំហឹងនេះទៅលើក្មេងៗនៅតាមផ្លូវព្រមទាំងជះទៅលើក្រុមយុវជនផងដ្បិតមនុស្សប្រុសស្រី និងមនុស្សចាស់ជរានឹងត្រូវខ្មាំងសត្រូវនាំយកទៅ។
12 ពេលណាយើងដាក់ទោសអ្នកស្រុកនេះផ្ទះរបស់គេនឹងត្រូវអ្នកផ្សេងមករស់នៅហើយចម្ការ និងប្រពន្ធរបស់គេក៏នឹងបានទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកផ្សេងដែរ- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
13 ពួកគេទាំងអស់គ្នាចាប់តាំងពីអ្នកតូចរហូតដល់អ្នកធំគិតតែពីស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនទាំងព្យាការី ទាំងបូជាចារ្យសុទ្ធតែជាអ្នកបោកប្រាស់។
14 ពួកគេមិនឈឺឆ្អាលនឹងមហន្តរាយនៃប្រជារាស្ត្ររបស់យើងទេ។ពួកគេនិយាយពី «សន្តិភាព! សន្តិភាព!»តែគ្មានសន្តិភាពទាល់តែសោះ!
15 ពួកគេគួរតែអៀនខ្មាសចំពោះអំពើព្រៃផ្សៃដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត។ប៉ុន្តែ ពួកគេមានមុខក្រាស់ មិនចេះខ្មាស។ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេត្រូវវិនាសជាមួយអស់អ្នកដែលត្រូវវិនាសនៅថ្ងៃដែលយើងវិនិច្ឆ័យទោសពួកគេពួកគេនឹងត្រូវដួលជាមិនខាន»- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
16 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៀតថា:«ចូរឈប់មួយសន្ទុះ ហើយពិចារណាមើល៍ចូររំពឹងគិតអំពីមាគ៌ាជំនាន់ដើមដើម្បីឲ្យដឹងថា តើមាគ៌ាណាជាមាគ៌ាល្អរួចនាំគ្នាដើរតាមមាគ៌ានោះទៅចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងបានស្ងប់។ប៉ុន្តែ ពួកគេឆ្លើយមកវិញថា:“យើងខ្ញុំមិនដើរតាមផ្លូវនោះទេ!”។