17 ខ្ញុំបំបាក់ថ្គាមរបស់មនុស្សទុច្ចរិតដណ្ដើមយកជនរងគ្រោះពីចង្កូមរបស់គេ។
18 ពេលនោះ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមុខជាមានអាយុវែងហើយខ្ញុំនឹងស្លាប់ក្នុងទីលំនៅដ៏កក់ក្ដៅរបស់ខ្ញុំ។
19 ខ្ញុំប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលមានឫសចាក់ទៅរកទឹកហើយនៅពេលយប់មានសន្សើមធ្លាក់មកលើមែក។
20 ខ្ញុំនឹងទទួលកិត្តិយសមិនចេះចប់កម្លាំងរបស់ខ្ញុំចេះតែចម្រើនឡើងសាជាថ្មីដូចខ្សែធ្នូដែលគេរឹតយ៉ាងតឹង។
21 មនុស្សម្នាត្រងត្រាប់ស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំពេលខ្ញុំផ្ដល់យោបល់ គេនៅស្ងៀមស្ងាត់។
22 អ្វីៗដែលខ្ញុំនិយាយផុតទៅហើយនោះគ្មាននរណាប្រកែកតវ៉ាទេតែពួកគេទទួលយកទាំងអស់គ្នា។
23 ពួកគេរង់ចាំខ្ញុំ ដូចរង់ចាំទឹកភ្លៀងគឺដូចអ្នកស្រែទន្ទឹងរង់ចាំភ្លៀងចុងរដូវ។