26 ពេលវេលារបស់ខ្ញុំអណ្ដែតទៅមុខលឿនជាងនាវាឬបោះពួយដូចខ្លែងហោះតម្រង់ទៅចាប់រំពា។
27 ប្រសិនបើខ្ញុំពោលថា:“ខ្ញុំនឹងបំភ្លេចការសោកសង្រេងខ្ញុំនឹងធ្វើទឹកមុខរីករាយហើយខំប្រឹងសើចសប្បាយឡើងវិញ”
28 នោះការឈឺចាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្ញុំតក់ស្លុតដ្បិតខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គមិនចាត់ទុកខ្ញុំជាមនុស្សគ្មានទោសឡើយ។
29 ទោះបីធ្វើយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំនៅតែមានទោសដូច្នេះ តើខ្ញុំនៅតែខំប្រឹងដោះសាខ្លួនបានការអ្វី?
30 ទោះបីទូលបង្គំយកទឹកមកលាងខ្លួនទោះបីទូលបង្គំយកសាប៊ូមកលាងដៃ
31 ក៏ព្រះអង្គបោះទូលបង្គំទៅក្នុងភក់ជ្រាំហើយសូម្បីតែសម្លៀកបំពាក់របស់ទូលបង្គំក៏ខ្ពើមទូលបង្គំដែរ។
32 ព្រះអង្គមិនមែនជាមនុស្សដូចខ្ញុំដែលខ្ញុំអាចតវ៉ានិងហៅឡើងទៅតុលាការបានឡើយ។