1 Methodd Joseff ymatal yng ngŵydd ei weision, a gwaeddodd, “Gyrrwch bawb allan oddi wrthyf.” Felly nid arhosodd neb gyda Joseff pan ddatgelodd i'w frodyr pwy ydoedd.
2 Wylodd yn uchel, nes bod yr Eifftiaid a theulu Pharo yn ei glywed,
3 a dywedodd wrth ei frodyr, “Joseff wyf fi. A yw fy nhad yn dal yn fyw?” Ond ni allai ei frodyr ei ateb, gan eu bod wedi eu cynhyrfu wrth ei weld.
4 Yna meddai Joseff wrth ei frodyr, “Dewch yn nes ataf.” Wedi iddynt nesáu, dywedodd, “Myfi yw eich brawd Joseff, a werthwyd gennych i'r Aifft.
5 Yn awr, peidiwch â chyffroi na bod yn ddig wrthych eich hunain, am i chwi fy ngwerthu i'r lle hwn, oherwydd anfonodd Duw fi o'ch blaen er mwyn diogelu bywyd.