24 Μην πεις, «από τι έχω ανάγκη; Υπάρχει τάχα κάποιο πράγμα όμορφο, που θα μπορούσα ακόμα να γευτώ;»
25 Στης ευτυχίας τον καιρό ξεχνιέται η δυστυχία, κι η ευτυχία λησμονιέται στης δυστυχίας τον καιρό.
26 Ο Κύριος μπορεί να περιμένει ως την ημέρα του θανάτου, για να ανταποδώσει στον καθένα ανάλογα με τα έργα του.
27 Η δυστυχία μιας στιγμής φέρνει τη λησμονιά της καλοπέρασης και στα στερνά του ανθρώπου, τα έργα του όλα έρχονται στο φως.
28 Πριν απ’ το θάνατο κανέναν μην καλοτυχίζεις, γιατί απ’ το θάνατό του ο άνθρωπος γνωρίζεται.
29 Στο σπίτι σου μη βάζεις όποιον να ’ναι, γιατί ο άνθρωπος ο δολερός στήνει πολλές παγίδες.
30 Σαν πέρδικα που σε κλουβί τη βάζουνε για κράχτη, έτσι είναι ο άνθρωπος ο υπεροπτικός· και σαν κατάσκοπος παραφυλάει ποιος θα πέσει.