1 Όποιος το γιο του αγαπάει, τον τιμωρεί συχνά, για να μπορεί στα τελευταία του να χαίρεται για κείνον.
2 Αυτός που δίνει αγωγή καλή στο γιο του, θα πάρει απ’ αυτόν χαρά και θα περηφανεύεται γι’ αυτόν ανάμεσα στις γνωριμίες του.
3 Αυτός που νουθετεί το γιο του, θα κάνει τον εχθρό του να ζηλέψει, και θα καμαρώνει γι’ αυτόν μπροστά στους φίλους του.
4 Αν πέθανε ο πατέρας του, είναι σαν να μην πέθανε· γιατί άφησε πίσω του ένα γιο που του μοιάζει.
5 Όσο ζούσε τον έβλεπε και χαιρότανε, μπροστά στο θάνατο δεν είχε λύπη.
6 Αφήνει πίσω κάποιον που θα πάρει απ’ τους εχθρούς του εκδίκηση, και στους φίλους του την καλοσύνη τους θ’ ανταποδώσει.
7 Το γιο του όποιος τον κακομαθαίνει, θα φτάσει να του δένει τις πληγές· στην κάθε του κραυγή θα τρέμουνε τα φυλλοκάρδια του.
8 Το άλογο που δε δαμάστηκε, γίνεται δύστροπο· κι ο γιος που στον εαυτό του αφέθηκε, θα γίνει αυθάδης.
9 Παραχάιδεψε το παιδί σου και θα σε τρομάξει· παίξε μαζί του και θα σε κάνει να λυπηθείς.
10 Μαζί του μη γελάσεις, για να μην υποφέρεις μαζί μ’ αυτό και τέλος φτάσεις τα δόντια σου να τρίζεις.
11 Ελευθερίες μην του αφήνεις όσο είναι μικρό [και μην κλείνεις τα μάτια μπρος στα λάθη του.
12 Λύγισέ του τον τράχηλο στα νιάτα του] και μαύρισέ του τα πλευρά όσο είναι μικρό, μήπως και τύχει δύστροπο και δε σ’ ακούει.
13 Το γιο σου παιδαγώγησε και κόπιασε γι’ αυτόν, για να μην έχεις να υποφέρεις απ’ την αδιαντροπιά του.
14 Καλύτερα ένας φτωχός, γερός και δυνατός, παρά ένας πλούσιος μ’ αρρωστημένο σώμα.
15 Υγεία κι ευρωστία αξίζουν πιο πολύ απ’ όλο το χρυσάφι, και το ρωμαλέο σώμα αξίζει πιο πολύ από αγαθά αμύθητα.
16 Πλούτος καλύτερος απ’ την υγεία δεν υπάρχει· ούτε ευτυχία πιο μεγάλη απ’ τη χαρούμενη καρδιά.
17 Καλύτερος ο θάνατος από ζωή δυστυχισμένη, ο ύπνος ο αιώνιος από μια χρόνια αρρώστια.
18 Τ’ άφθονα φαγητά μπροστά σε κάποιον άρρωστο που δεν μπορεί να φάει, μοιάζουν με προσφορές τροφής πάνω σε τάφο.
19 Τι ωφελεί η προσφορά τροφής μπρος σ’ ένα είδωλο; Ούτε να φάει μπορεί ούτε να οσφρανθεί· το ίδιο είναι κι αυτός, που ο Κύριος τον τιμωρεί με αρρώστια.
20 Βλέπουν τα μάτια του κι αναστενάζει, σαν τον ευνούχο που εναγκαλίζεται παρθένα και βογγά.
21 Στη λύπη μην αφήνεσαι και μην εγκαταλείπεσαι σε σκέψεις μελαγχολικές.
22 Η χαρά της καρδιάς κι η ευχαρίστηση μακραίνουν τη ζωή, κι άξια την κάνουν να τη ζει ο άνθρωπος.
23 Αγάπα τη ζωή σου, δίνε στην καρδιά σου παρηγοριά και διώχνε μακριά τη λύπη από πάνω σου· γιατί πολλούς αφάνισε η λύπη κι είναι εντελώς ανώφελη.
24 Η ζήλεια κι ο θυμός μικραίνουν τη ζωή, κι οι έγνοιες πρόωρα τον άνθρωπο γερνάνε.
25 Ένας χαρούμενος άνθρωπος διαλέγει με φροντίδα την τροφή του και την απολαμβάνει.