1 Κύριε, εσύ που είσαι ο Πατέρας μου κι εξουσιάζεις τη ζωή μου, στη διάθεσή τους μη μ’ εγκαταλείψεις και μην αφήσεις θύμα τους να γίνω.
2 Ποιος θα δαμάσει τους συλλογισμούς μου και θα επιβάλει στην καρδιά μου της σοφίας την άσκηση, ώστε να μη βρίσκω επιείκεια για της αγνοίας μου τα σφάλματα κι οι αμαρτίες μου να μην ξεφεύγουν;
3 Μήπως και της αγνοίας μου τα σφάλματα πληθύνουν και σωρευτούν οι αμαρτίες μου κι έτσι ξεπέσω μπρος στους αντιπάλους μου κι ο εχθρός μου εξαιτίας μου χαρεί.
4 Κύριε, εσύ που είσαι Πατέρας και της ζωής μου ο Θεός, στα μάτια αναισχυντία μη μου δώσεις,
5 και την κακή επιθυμία μακριά από μένα διώξε την.
6 Η λαιμαργία κι η λαγνεία ας μη με κυριέψουνε, και μη με παραδώσεις σ’ επιθυμία αδιάντροπη.
7 Παιδιά μου, ακούστε πώς το στόμα σας να πειθαρχείτε: Αυτός που το προσέχει δε θα παγιδευτεί.
8 Ο αμαρτωλός στα ίδια του τα λόγια θα παγιδευτεί και θα σκοντάψουνε σ’ αυτά ο υβριστής κι ο υπερόπτης.
9 Το στόμα σου στον όρκο μην το μάθεις, και μην προφέρεις του Θεού συχνά τ’ όνομα το άγιο.
10 Γιατί καθώς ο υπηρέτης που συνεχώς επιτηρείται, δε θ’ αποφύγει τα σημάδια απ’ τα χτυπήματα, έτσι κι όποιος ορκίζεται και συνεχώς το άγιο όνομα προφέρει, από την αμαρτία δεν θ’ απαλλαγεί.
11 Ο άνθρωπος που ορκίζεται πολύ, είναι γεμάτος ανομία, κι η τιμωρία δε θα φύγει μακριά απ’ το σπίτι του· αν κατά λάθος ορκιστεί, η αμαρτία θα ’ναι πάνω του. Αν μ’ ελαφρότητα ορκιστεί, τότε διπλά αμαρτάνει· κι αν έχει ψέματα ορκιστεί, δε θα συγχωρηθεί και θα γεμίσει συμφορές το σπίτι του.
12 Υπάρχει ένας τρόπος ομιλίας, που είναι τόσο φοβερός όσο ο θάνατος· ας μην εφαρμοστεί ποτέ στη γενιά του Ιακώβ, γιατί οι ευσεβείς μένουν μακριά απ’ όλα αυτά· και δε θα κυλιστούν μέσα στις αμαρτίες.
13 Μη δώσεις τη συνήθεια στο στόμα σου να λέει ανάγωγες κουβέντες, γιατί σ’ αυτές υπάρχουν λόγια αμαρτωλά.
14 Τον πατέρα σου και τη μάνα σου να τους θυμάσαι, όταν θα κάθεσαι ανάμεσα σε άρχοντες, μήπως και ξεχαστείς μπροστά τους κι από συνήθεια σαν ανόητος φερθείς· κι έτσι φτάσεις να επιθυμήσεις να μην είχες γεννηθεί ή να καταραστείς τη μέρα που γεννήθηκες.
15 Ο άνθρωπος που συνήθισε να λέει άπρεπα λόγια, ποτέ όσο ζει δε θα διορθωθεί.
16 Δυο είδη ανθρώπων τις αμαρτίες πληθαίνουν, κι ένα τρίτο είδος τραβάει πάνω του την οργή του Θεού. Το πάθος που φουντώνει σαν τη φωτιά την αναμμένη δεν πρόκειται να σβήσει ωσότου καταναλωθεί:Ο άνθρωπος που πορνεύει με το ίδιο του το σώμα και που δεν πρόκειται να πάψει ωσότου στη φωτιά καεί.
17 Ο ασελγής, που την κάθε γυναίκα τη βρίσκει επιθυμητή, και που δεν πρόκειται να κορεστεί ωσότου να πεθάνει.
18 Ο άνθρωπος που παραβαίνει την πίστη τη συζυγική. Ο άνθρωπος αυτός λέει στον εαυτό του: «Ποιος με βλέπει; Σκοτάδι είναι γύρω μου, με κρύβουνε κι οι τοίχοι· δεν μπορεί να με δει κανείς, γιατί να φοβηθώ; Ο Ύψιστος δεν πρόκειται να λάβει υπόψη του τις αμαρτίες μου».
19 Εκείνο που φοβάται είναι τα μάτια των ανθρώπων, και δεν ξέρει ότι τα μάτια του Κυρίου είναι μύριες φορές πιο λαμπερά από τον ήλιο και βλέπουνε όλες τις πράξεις των ανθρώπων μπαίνουν ακόμη και στα μέρη τα πιο απόκρυφα.
20 Καθώς προτού να δημιουργηθούν, τα πάντα τού ήτανε γνωστά, έτσι κι αφού συντελεστήκαν, ο Κύριος τα γνωρίζει.
21 Αυτός ο άνθρωπος θα τιμωρηθεί στης πόλης τις πλατείες, εκεί που δεν το φανταζόταν θα πιαστεί.
22 Το ίδιο κι η γυναίκα που αφήνει τον άντρα της και κληρονόμο τού γεννάει από έναν ξένον άντρα.
23 Αυτή, πρώτο: παρέβηκε το νόμο του Υψίστου, δεύτερο: πρόσβαλε τον άντρα της, και τρίτο: διέπραξε μοιχεία και γέννησε παιδιά με ξένον άντρα.
24 Αυτή θα οδηγηθεί να δικαστεί μπροστά στη σύναξη και οι συνέπειες θα πέσουνε και στα παιδιά της.
25 Δε θα ριζοβολήσουν τα παιδιά της, τα βλαστάρια της δεν θα δώσουν καρπό.
26 Θ’ αφήσει ανάμνηση καταραμένη και η ντροπή της δε θα εξαλειφθεί ποτέ.
27 Έτσι οι μεταγενέστεροι θα μάθουν πως τίποτα καλύτερο δεν είναι από το σεβασμό στον Κύριο και τίποτα γλυκύτερο δεν είναι από την τήρηση των εντολών του.