1 Ο αρχιερέας Σίμων, γιος του Ονία,
2 Αυτός έβαλε τα θεμέλια για τους ψηλούς διπλούς τοίχους, το ψηλό περιτείχισμα της αυλής του ναού.
3 Στις μέρες του σκάφτηκε μια δεξαμενή για τα νερά, μια στέρνα που είχε την περίμετρο της χάλκινης λεκάνης του ναού, η οποία ονομαζόταν «θάλασσα».
4 Αυτός φρόντιζε να προστατεύει το λαό του από τις ξένες κατακτήσεις και οχύρωσε την πόλη για ενδεχόμενη πολιορκία της.
5 Πόσο ήταν υπέροχος ο Σίμων, τριγυρισμένος από το λαό του, την ώρα που έβγαινε από το καταπέτασμα του ναού!
6 Ήτανε σαν το πρωινό αστέρι ανάμεσα στα σύννεφα, σαν το ολόγιομο φεγγάρι,
7 σαν τον ήλιο που λάμπει πάνω στου Υψίστου το ναό και σαν το ουράνιο τόξο, που σελαγίζει μέσα στα φλογισμένα σύννεφα.
8 Σαν το τριαντάφυλλο την άνοιξη, σαν κρίνο πλάι στις νεροπηγές, σαν κλώνος δέντρου του Λιβάνου σε μέρες καλοκαιρινές·
9 σαν ανθρακιά και μοσχολίβανο πάνω στο θυμιατήρι, σαν το σφυρήλατο, μαλαματένιο τάσι, κάθε λογής ατίμητα πετράδια στολισμένο·
10 σαν την ελιά τη φορτωμένη με καρπούς και σαν το κυπαρίσσι, που υψώνεται ως τα σύννεφα.
11 Όταν φορούσε την επίσημη στολή του ντυμένος με υπέροχη λαμπρότητα, όταν ανέβαινε στο άγιο θυσιαστήριο, γέμιζε με λαμπρότητα την αυλή του ναού.
12 Όταν δεχόταν τα κομμάτια της θυσίας από των ιερέων τα χέρια, ορθός ο ίδιος κοντά στη σχάρα του βωμού κι ήταν τριγύρω του σαν το στεφάνι οι αδερφοί του οι ιερείς, σαν νιόβλαστος φαινόταν κέδρος του Λιβάνου, τριγυρισμένος από φοινικιές.
13 Και οι απόγονοι του Ααρών σ’ όλη τους τη λαμπρότητα, στα χέρια τους κρατώντας τις προσφορές για τον Κύριο, στέκονταν μπρος στη συνάθροιση των Ισραηλιτών,
14 ενόσω εκείνος τη λατρεία συμπλήρωνε πάνω στους βωμούς, τακτοποιώντας την προσφορά για τον Ύψιστο, τον Παντοδύναμο.
15 Άπλωνε αυτός το χέρι του στο τάσι της σπονδής κι έσταζε σαν το κρασί του σταφυλιού το αίμα και το έχυνε στη βάση του θυσιαστηρίου, σαν μυρουδιά ευωδιαστή στον Ύψιστο, το βασιλιά των όλων.
16 Τότε φωνάζαν οι απόγονοι του Ααρών, σαλπίζαν με τις σφυρηλατημένες σάλπιγγες και κάνανε ν’ ακούγεται ένας ήχος δυνατός, για να τους θυμηθεί ο Ύψιστος.
17 Αμέσως τότε όλος ο λαός μαζί έπεφτε με το πρόσωπο στη γη, να προσκυνήσουν τον Κύριό τους τον παντοδύναμο, το Θεό τον ύψιστο.
18 Κι οι ψάλτες ύμνους ψέλναν δυνατά, και σ’ όλο το ναό ακουγόταν η γλυκιά μελωδία.
19 Ο λαός ικέτευε τον Κύριο τον ύψιστο, υψώνοντας προσευχές σ’ εκείνον που είναι σπλαχνικός, ωσότου ολοκληρωνόταν η ακολουθία της λατρείας του και τέλειωνε η τελετουργία.
20 Τότε ο Σίμων κατέβαινε και σήκωνε τα χέρια του προς όλη τη συνάθροιση των Ισραηλιτών, για να δώσει με τα χείλη του την ευλογία του Κυρίου και να ’χει την τιμή το όνομά του να προφέρει.
21 Και ο λαός ήταν για δεύτερη φορά γονατισμένος, για να δεχτεί την ευλογία από τον Ύψιστο.
22 Και τώρα πείτε: Ευλογημένος ο Θεός των όλων,που έργα μεγαλειώδη κάνει παντού!Τη ζωή μας την εξυψώνει απ’ την κοιλιά της μάνας μαςκαι ενεργεί πάνω μας κατά την ευσπλαχνία του.
23 Χαρά ας μας δώσει στην καρδιά,και στον Ισραήλ ειρήνη ας χαρίσει στις μέρες μας,καθώς το ’κανε και στο παρελθόν.
24 Μαζί μας μόνιμα ας μένει το έλεός τουκι όσο ακόμα ζούμε ας μας λυτρώσει.
25 Δύο είναι τα έθνη που απεχθάνεται η ψυχή μου και το τρίτο δεν είναι καν έθνος:
26 Αυτοί που κατοικούν στ’ όρος Σηείρ, οι Φιλισταίοι και οι ανόητοι οι Σαμαρείτες.
27 Διδασκαλία σύνεσης και γνώσης έγραψα σ’ αυτό το βιβλίο εγώ ο Ιησούς, γιος του Σειράχ, ο Ιεροσολυμίτης. Σαν βροχή ξεχύθηκε η σοφία απ’ την καρδιά μου.
28 Ευτυχισμένος είναι εκείνος που θ’ ασχοληθεί μ’ αυτά τα πράγματα, και βάζοντάς τα στην καρδιά του, σοφός θα γίνει.
29 Αν τα εφαρμόσει θα ’ναι ικανός για καθετί, γιατί του Κυρίου το φως θα οδηγεί τα βήματά του.