1 Η ανάμνηση του Ιωσία είναι σαν μείγμα λιβανιού, φτιαγμένο με του αρωματοποιού την τέχνη· είναι γλυκιά στο κάθε στόμα σαν το μέλι, και σαν τη μουσική μες στο συμπόσιο.
2 Αυτός πήρε δρόμο σωστό, το λαό μεταστρέφοντας, και τις σιχαμερές κατάργησε και άνομες λατρείες.
3 Έστρεψε την καρδιά του προς τον Κύριο, και σε καιρούς που κυριαρχούσαν οι άνομοι, την ευσέβεια ενίσχυσε.
4 Εκτός απ’ το Δαβίδ, τον Εζεκία και τον Ιωσία, όλοι οι άλλοι υπερβολικά αμάρτησαν· κι επειδή λησμονήσανε το νόμο του Υψίστου, οι βασιλιάδες του Ιούδα εξαφανίστηκαν.
5 Σ’ άλλους τη δύναμή τους δώσανε, σε ξένο έθνος τη δόξα τους.
6 Έβαλαν οι εχθροί φωτιά στην εκλεκτή πόλη μαζί με το θυσιαστήριο κι ερήμωσαν τους δρόμους της, όπως είχε ο Ιερεμίας προφητέψει·
7 γιατί κι αυτόν τον είχανε κακοποιήσει, που ήταν προφήτης από την κοιλιά της μάνας του, προορισμένος να ξεριζώνει, να χαλάει, να καταστρέφει, μα και να χτίζει και να φυτεύει.
8 Ο Ιεζεκιήλ είναι αυτός που είδε όραμα ένδοξο, που ο Θεός τού το φανέρωσε πάνω στο άρμα των χερουβίμ·
9 γιατί ο Θεός δεν ξέχασε τους εχθρούς κι έστειλε πάνω τους καταιγίδα· μα ευεργέτησε εκείνους που βάδιζαν στο δρόμο το σωστό.
10 Επίσης των δώδεκα προφητών τα κόκαλα ας ξανανθίσουν εκεί που βρίσκονται· γιατί αυτοί το λαό του Ιακώβ τον παρηγόρησαν και τον έσωσαν με την πιστή τους την ελπίδα.
11 Με τι λόγια να εγκωμιάσουμε το Ζοροβάβελ; Αυτός ήταν σαν σφραγιδόπετρα στο δεξί χέρι του Κυρίου.
12 Το ίδιο ήτανε κι ο Ιησούς, γιος του Ιωσεδέκ. Αυτοί που στις μέρες τους ανοικοδόμησαν το ναό υψώνοντας ενώπιον του Κυρίου ένα κτίριο ξεχωριστό, προορισμένο για τη δόξα την αιώνια.
13 Του Νεεμία επίσης η μνήμη είναι αιώνια, γιατί αυτός ανοικοδόμησε για την πόλη μας τα τείχη που είχαν πέσει κι έστησε πύλες και μοχλούς κι ανοικοδόμησε τα σπίτια μας.
14 Κανείς όμως δεν πλάστηκε πάνω στη γη όμοιος με τον Ενώχ, γιατί αυτός αναλήφθηκε στον ουρανό.
15 Ούτε γεννήθηκε άλλος κανείς σαν τον Ιωσήφ, που ήταν αρχηγός στ’ αδέρφια του, στήριγμα του λαού του· τα οστά του διαφυλάχθηκαν.
16 Ο Σημ κι ο Σηθ τιμήθηκαν κι αυτοί από τους άλλους ανθρώπους· μα περισσότερο από κάθε ζωντανό δημιούργημα τιμήθηκε ο Αδάμ.